Cape Coast

05/11
Gisteren avond is de moeder van Desiree aangekomen in Ghana. Ze blijft hier voor een weekje. Ze zijn gisteren avond laat pas aangekomen in het hotel dus voor zaterdag hebben we lekker een relax dagje gepland. Voor Shannen en mij begon dat relaxen pas laat. ’s Ochtends hebben we het hele huis schoongemaakt en alles kamers verbouwd en omgewisseld omdat de meiden uit Anfoega morgen aan zouden komen bij ons. We hebben ons letterlijk in het zweet gewerkt, pfff het was niet warm ook zeg! Ik was toen wel toe aan een koude douche en gelukkig hebben we die nog steeds :) hierna hebben we maar een taxi gebeld die ons naar Tsjarly Korpey zou brengen waar we natuurlijk weer de hele middag in de zon hebben gelegen en gezwommen.
Die avond heeft Percy voor ons gekookt. Hij heeft Yam gemaakt met worstjes. Yam is een soort aardappel maar dan wat zoeter, alleen was dat zoete ver te zoeken. Hij had er nog juin doorheen gedaan peri peri kruiden en tomatenpuree, door die peri peri stond m’n mond zo’n beetje in de fik, maar toch was het echt lekker. Percy maakt dus niet alleen onze spullen als er iets stuk is, maar kan ook nog eens koken. Ideale man dus! Maar niet voor mij :)
06/11
De drie andere meiden die hier als vrijwilligers in het huis zitten zijn al een aantal keer naar de art market in Accra geweest. Ze kwamen steeds met hele leuke spulletjes thuis dus wij moesten daar natuurlijk een keer naar toe. De moeder van Desiree vond dit ook wel leuk en daarom zijn we daar vandaag heen gegaan. We hadden om 9 uur afgesproken bij de trotro’s om vervolgens een reis van drie uur lang af te leggen en dan alleen nog maar in Accra te zijn. Pff wat een drama was dit! Normaal gesproken doen we er ongeveer 2 uur over, maar de trotro chauffeur van vandaag vond het wel leuk om een omweggetje te maken. Als we op de grote weg in Accra rijden, zien we in de verte altijd een krotten wijk het echt allemaal van die schrale leme hutjes.We vroegen ons altijd al af hoe het daar nou zou zijn en ja hoor daar kwamen we vandaag achter want die chauffeur dumpte ons daar! Nog nooit geweest wisten begot niet waar we heen moesten, maar gelukkig was hij dan wel zo aardig om ons even op weg te helpen en na 3 uur waren we eindelijk in de Accra mall om geld te pinnen en even wat te eten.
Toen onze reis vervolgd naar de art market. De andere meiden hadden gezegd dat we voor een taxi niet meer dan 8 cedi moesten betalen. Natuurlijk wilde alle taxichauffeurs ons opzetten en het voor meer geld doen. Op een gegeven moment stonden er twee taxi chauffeurs bij elkaar en met de ene waren we aan het onderhandelen terwijl die andere zich er mee bemoeide. De taxichauffeur wilde het niet voor 8 cedi doen en die andere zat alleen dat dat echt te weinig is en dat 10 cedi normaal was. Even later toen we wegliepen kwam die man die zich er zo mee bemoeide en allemaal zei dat 8 te weinig was en 10 normaal achter ons aan en zei kom maar met mij mee voor 8. Nou toen kwamen er veel vraagtekens boven mijn hoofd te staan want ik snapte niks van die man.
Eenmaal aangekomen bij de art market kwamen er gelijk mensen op je af die dingen willen verkopen. Je moet hier wel echt goed afdingen want anders lichten ze je heel erg op. In het begin waren we hier nog niet zo goed in en hebben we wel iets te veel betaald maar toen we het eenmaal door hadden ging het goed. Ik zeg lekker niet wat ik gekocht heb want dat is een verrassing!

07/11
Die Ghanezen hier zijn wel erg slim hoor, als een feestdag in het weekend valt dan zijn ze gewoon de maandag erna ook nog vrij want tja in het weekend ben je toch al vrij! Maandag waren we dus vrij. Vanuit het ziekenhuis was een iets georganiseerd wat om 6 uur ’s ochtends begon. Ze zouden vanuit Big Ada dat is een dorpje verderop naar het ziekenhuis met muziek en alles. Wij probeerde Grace in de morgen steeds te bereiken omdat we het wel leuk vonden om mee te gaan, maar die kregen we pas om 7 uur te pakken en toen waren ze al een uur onderweg. Xaviera een van de nieuwe meiden was als enigste wakker en toen hebben we besloten haar mee te nemen naar het strand. We hebben daar misschien wel langer dan een uur gelopen. Dat was echt heel erg lekker zo ’s ochtends vroeg met een zonnetje, windje en dan lekker met je voeten in het water lopen.
Toen we terug thuis waren hebben we ons even omgekleed en zijn we naar Kasseh gegaan naar Sara en Kelly, Dit zijn de meiden die vrijwilligers werk doen en waren nu in een weeshuis bezig om een muurschildering te maken en een trampoline te plaatsen. Het weeshuis waren niet meer dan een paar kleine huisjes waar de kindjes slapen. In een heel klein kamertje lagen ze met zijn 6e op de grond zonder matras. Moet er toch niet aan denken dat ik daar zou liggen. Er was ook een kindje die geestelijk niet helemaal goed is is en die wordt dan maar gewoon aan een boom vastgebonden. Hier weten ze niet wat ze met zulke mensen aan moeten en denken vaak dat het de bad spirits zijn wat natuurlijk helemaal niet zo is. In Accra zijn er twee ziekenhuizen voor mensen met psychische problemen. En verder weet ik niet of er nog meer zijn, maar het zullen er niet veel zijn. Wat wel erg leuk was om te zien was dat de kindjes het met elkaar zo leuk hebben en de trampoline vonden ze natuurlijk helemaal geweldig.
08/11
Dinsdag was weer een gewone werk dag. Zoals gewoonlijk was er eigenlijk helemaal niets te doen. Toen we aankwamen zaten er twee mannen in de zusterspost. Ik dacht dat ze van het ziekenhuis waren want ze zaten gewoon wat te praten. Toen ik het day en night report aan het lezen was begon de man ineens heel erg te huilen. Ik snapten niet wat er aan de hand was, de hoofdzuster vertelde dat zijn vrouw was overleden. Hier schrok ik wel erg van. Het was echt heel erg zielig om die man zo te zien. De andere verpleegkundige zeiden verder niets tegen hem en ik wist ook niet zo goed wat ik moest zeggen. Dat de verpleegkundige niks zeiden, wilde niet zeggen dat ze het niet erg vonden, want ik kon wel merken dat ze het allemaal heel erg vonden. De vrouw was ook 22 weken zwanger, dus die man is niet alleen zijn vrouw kwijt, maar ook zijn kind. Op een gegeven moment was de man weg en hebben we hem ook niet meer gezien.
Als tijdverdrijf mochten we gaasjes gaan vouwen, erg leuk werk ahum ahum. Dit zou ook steriel moeten gebeuren maar nee hoor dat was nergens voor nodig gewoon zonder handschoenen en heel de mik mak hebben wij gaasjes zitten vouwen.
In de avond zijn we met twee Nederlandse mannen, de moeder van Desiree en wij 3en ergens iets gaan eten. Deze mannen kwamen we tegen in het ziekenhuis en Desiree was met ze aan de praat geraakt. Ze zijn hier voor een schildpaddenproject en hebben ons daarvoor ook uitgenodigd. Er gaat laat in de avond een boot naar een stukje strand waar de schildpadden hun eieren leggen en aanspoelen. Wij willen hier heel graag mee naar toe en we moesten ze bellen als we dat wilde gaan doen zodat ze met ons mee gaan. Erg leuk allemaal. Ze zeiden ook dat als de moeder van Desiree weg is we er weer twee vaders bij hebben. Ik krijg zo wel een uitgebreide familie. Percy als broer, Grace als moeder en dan nog twee vaders erbij.
09/11
Vanochtend om 04:00 uur zijn we met de taxi vertrokken naar Cape Coast. Dit is een plaatsje ongeveer 5 uur rijden vanaf hier. Ik had m’n kussentje meegenomen dus heb gelukkig nog even kunnen slapen in de auto. We hadden van te voren aan de chauffeur gevraagd of hij de weg wist en met volle overtuiging gaf hij als antwoord dat hij het wel wist. Na ik weet niet hoeveel uur zei die ja we zijn er :D hij stapte uit om het toch nog maar even voor de zekerheid te vragen en kwam terug met de mededeling dat we er nog niet waren :) Onderweg heeft hij trouwens ook nog een boete gehad haha!! Hij reed te hard, maar die boete stelde ook niks voor, ik denk dat hij een paar cedi uit z’n kastje griste en daarmee betaalde. Na nog heel wat rondgereden te hebben en misschien wel 15 keer de weg te hebben gevraagd kwamen we eindelijk aan bij ons guesthouse. Dit is door Nederlanders opgezet en zag er heel leuk uit. Het waren allemaal hutjes waarin een paar kamers zaten. In de kamer stond alleen een bed die eigenlijk net te klein was voor 2 personen, maar ach wat wil je voor 10 euro per nacht. Dus we mochten niet klagen! Onze spullen daar even weggezet en daarna lekker ontbeten. Rond een uur of 10 zijn we richting het Elmina fort gegaan. Dit is een slavenfort waar de Portugezen, Britten en Nederlanders de slaven vast hielden. Het was echt een heel groot fort met enorme cellen, maar ook hele kleine. Bij een grote cel vertelde onze gids dat hier ongeveer 150 vrouwen in zaten. Hoe groot de cel ook was, hij was veelste klein voor 150 vrouwen. Ze kwamen hier ook niet uit en hun behoeften moesten ze maar op de grond doen om er vervolgens weer in te gaan liggen/zitten. Daarbij komt ook nog dat er heel veel mensen ziek waren dus ook als hun maaginhoud naar boven kwam lag dit lekker op de grond weg te rotten. BAH! Dan had je ook nog de door of no return. Het was niet echt een deur, maar meer een gat in de muur. The door of no return betekende dat je naar een schip werd gebracht om vervolgens mee te varen naar Amerika of een ander land om daar verkocht te worden als slaaf. Wat ik jullie trouwens nog niet verteld heb is dat wij hier toch wel een soort van gediscrimineerd worden. Gediscrimineerd is misschien wel een groot woord, maar ik weet er even geen ander woord voor. Wij als buitenlanders moeten namelijk altijd meer betalen dan de Ghanezen zelf :) en soms scheelt het ook echt heel veel geld. Echt stom maarja ze zullen er wel zo hun redenen voor hebben.
Eenmaal terug aangekomen in ons guesthouse wat naast een heerlijk strand + zee lag, hebben we ons omgekleed om een duik te nemen in de zee. Dit is tot nu toe de eerste zee die we tegen zijn gekomen waarin we konden zwemmen. De stroming was hier nog wel sterk maar omdat het een kleine baai was, was het wel veilig om te zwemmen. Onze chauffeur wilden ook even zijn zwemkunsten laten zien. Beetje jammer dat hij een witte onderbroek aan had. Lekker slim als je gaat zwemmen :) Daarna nog heerlijk aan het strand gelegen, ’s avonds wat gegeten en gedronken en toen op tijd naar bed gegaan want we waren allemaal behoorlijk moe.
10/11
Ondanks het net iets te kleine bed heb ik toch goed kunnen slapen. Om 6 uur ben ik opgestaan omdat ik nog even wilde douchen. Het leek toch even alsof ik op de camping was. Met m’n handdoekje, douche spullen en kleren over de ‘camping’ gelopen op weg naar de douche. Nou die douche was ook maar een beetje raar. Er zaten gaten in de muur waar je je douchespullen in kon zetten, maar helaas waren die gaten net iets te groot en konden de mensen die buiten stonden precies zien wie er in de douche stond. Erg fijn gevoel moet ik zeggen. Maar ondanks de pottenkijkers was ik wel erg blij met de straal die uit de douchekop komt. Eindelijk eens een harde straal waar je normaal je shampoo en crème spoeling mee uit kan spoelen. Hier thuis is het namelijk maar een miezerig straaltje waardoor je altijd moeite moet doen alles eruit te krijgen. Hier dus stiekem toch even van genoten. We wilden vandaag naar Kakum National Park gaan. Dit is een natrional park waar mee je door middel van bruggen over het park loopt. We wilden om 7 uur ontbijten zodat we er op tijd zouden zijn. Nou dit ging allemaal goed, op dat wij ons ontbijt al op hadden en Shannen het nog moest krijgen. Desiree was aan de chauffeur ook wel balou genoemd door ons, gaan vragen wat hij wilde drinken, waarop hij antwoordde: “Star” Dit is dus een halve liter bier. Wij vonden dit nogal vreemd om kwart over 7 ’s ochtends maar hier schijnt dat normaal te zijn. We hadden het maar raar dus hadden niks besteld. Hij heeft het toen zelf besteld, en ja hoor een halve liter bier ging gewoon naar binnen om kwart over 7 ’s ochtends terwijl hij ons nog rond moest rijden :) Gelukkig ging dit allemaal goed en ondanks de alcohol reed hij goed. Daarna hebben we wel anderhalf tot 2 uur zitten te wachten op de rekening. Zucht. Ze snapten er allemaal niks van en moesten eerst alles nog bij elkaar op gaan tellen. Eindelijk konden we vertrekken naar het park. De avond van te voren was hem nog uitgelegd hoe hij moest rijden, maar dit was hij echter al weer vergeten en we hebben het weer 10 keer moeten vragen. Misschien dan toch de alcohol??
Gelukkig toch heelhuids aangekomen in het park. Dit was echt heel leuk en daarbij natuurlijk een heel mooi uitzicht als je over het park uit kunt kijken. Eerst een hele klim naar boven moeten maken. Die man die daar werkt moet dat waarschijnlijk erg vaak doen dus hij zal vast een goede conditie hebben. Toen eindelijk aangekomen bij de beruchte bruggen. Het lopen daar overheen was wel even wennen omdat het natuurlijk alle kanten op schommelde. Maar wel erg leuk! Na een uur met ons hoofd in de lucht gezweefd te hebben kwamen we weer veilig aan op aarde. Toen nog een uur in het woud rond gelopen. Onze gids liet verschillende bomen zien waarmee je kon overleven. Nu kan ik dus zo mee doen aan Expeditie Robinson! Na deze toch hebben we onze reis voortgezet naar Monkey Forest Resort. Ook dit is opgezet door Nederlanders. Het was wel iets minder dan ik er van had verwacht. De aapjes die er waren zaten in een kooi en 2 kleintjes zaten in een buiten resort. Alleen zij zaten daar om dat de grotere daar kunnen ontsnappen. Ze hebben ook nog allerlei andere dieren waaronder een dier die afstamt van de katachtige. Wat het nou precies was weet ik niet maar het was wel een mooi beest. Dan hadden ze nog schildpadden, slangen en papegaaien. Omdat de apen in contact zijn geweest met mensen kunnen zij niet terug worden gezet in het wild, maar de dieren die dit wel kunnen krijgen een chip en worden daarna terug gezet in het wild. Toen uiteraard nog even gekletst. Ze hebben daar alles zelf gebouwd, huizen, kooien, trappen alles. Toen ze 8 jaar geleden kwamen was het alleen maar bos. Ze leven daar zonder stromend water en met maar een heel klein beetje stroom. Moet er toch niet aan denken om zo te leven, maarja ieder zijn ding!
Toen onze toch weer voorgezet naar Hans cottage botel. Hier kon je eten boven de krokodillen. Dit was niet zo spectaculair als het lijkt. We hebben twee kleine krokodillen gezien en ons verder gefocused op ons eten. Toen de lange terug reis weer ingezet en rond een uur of 9 waren we terug in het hotel waar Desiree en haar moeder verblijven. Hier nog een pizza’tje gegeten en toen lekker naar huis gegaan.