Toch nog een verslag over vorige week

Hallo allemaal,
dit maal een beetje een laat verslag. Dit komt omdat er zaterdagnacht bij ons is ingebroken.geen paniek er is verder niks aan de hand met ons! Wij waren met z'n alle stappen toen een hele lompe inbreker een gat in de hor heeft geknipt waar nog geen klein kind doorheen kan en daarna het raampje ingetikt heeft. Hoe hij dus naar binnen is gekomen weten we wel, maar snappen nog steeds niet dat hij door dat gat is gekomen. Hij heeft mijn laptop en de laptop van percy meegenomen. Daarnaast zal zijn koelkast niet vol zijn geweest toen hij zijn huis verliet aangezien hij ook nog wat chocola, een fles drinken en onze ketchup heeft meegenomen:) Toen hij het huis verliet was hij wel zo slim geweest om zijn telefoon hier in huis achter te laten. Percy heeft deze gevonden en naar de moeder gebeld van die gast. Toen zijn ze naar de moeder toegegaan die haar zoon had gebeld en heeft verteld waar de spullen lagen. Ze zaten in een grote witte zak in de bosjes. Hierin zaten alle spullen die weggehaald zijn behalve de fles ketchup die heeft hij denk ik in 1 keer achter over geslagen, jammie! Ook zat er in die zak nog iets wat vorig jaar van Percy is gejat. Wat ik me dan ook afvraag is waarom hij iets jat het en het vervolgens een jaar in een zak laat liggen?? MAargoed ik was er al achter dat hij niet zo slim is.Helaas is mijn laptop nu kapot omdat de fles ketchup is gaan lekken en er nu allemaal ketchup in mijn laptop zit. Gelukkig mag ik zolang die van Percy lenen tot ik weer terug ben. Vorige week erg veel meegemaakt en ik had ook een heel lang verslag gemaakt. Deze ben ik nu ook kwijt dus ik zal van vorige week even een verkorte versie geven.

In het weekend hebben zoals gewoonlijk weer heerlijk bij Tsjarley Korpey in de zon gelezen en gezwommen. Iedere zaterdag avond is er op Marantha een kampvuur met live muziek. Hier ben ik heen geweest met Sara, Kelly, Desiree en Shannen. Verder kwamen er nog een paar mensen die we hier hebben leren kennen. Het was een erg gezellige avond. Veel rasta muziek en ook nog een rasta man die net iets teveel heeft gerookt, maar ach dit was juist leuk.

De maandag was helaas weer een gewone werkdag waar niet zoveel gebeurd is. We hebben meer in het ziekenhuis rondgelopen en bij de fysio gehangen dan dat we op de afdeling iets hadden kunnen doen.

Op dinsdag heb ik dan eindelijk voor het eerst een keizersnee meegemaakt! Toen ik binnen kwam op de afdeling stond iedereen in bevallingskamer waar twee vrouwen lagen. 1 daar van die was al aan het bevallen. Het ging alleen helemaal niet goed met haar. Ik weet niet hoelang ze er al lag maar ze was al helemaal uitgeput en lag al aan de zuurstof. Zelfs met de zuurstof kreeg ze weinig lucht. Na toch een paar keer proberen het kind eruit te krijgen hebben ze de arts maar gebeld. Deze kwam gelijk en wilde het met de vacuum pomp proberen. Na drie keer proberen kwamen ze erachter dat hij niet werkte :) toen hij eindelijk gemaakt was wilde het nog steeds niet lukken.Dus de arts weer een andere arts gebeld die er ook gelijk aan kwam. Die besloot om gelijk naar de operatie kamer te gaan. Dit gelijk werd natuurlijk niet gelijk. Ze moest tijdens de ok bloed gaan krijgen en er moest dus nog een infuus worden gezet. Dit lukte echter allemaal maar niet. toen maar besloten het erbij te laten en dat ze met de brancard naar de ok gebracht moest worden. Toen de brancard binnen stond besloten ze weer om haar toch maar met de rolstoel te laten gaan. Toen de rolstoel eenmaal in de kamer stond lukte het de vrouw niet om uit bed te komen omdat ze zo kortademig was. Tja dan maar met bed en al de kamer uit, maar ook dit lukte niet aangezien er nog een bed in de kamer stond waar iemand op lag en die stond in de weg. Toen toch maar weer de brancard erbij gehaald en met 4 man haar van bed op de brancard getild en in volle vaart naar de ok gegaan. Ik had me nog maar net omgekleed en stond net in de ok toen dokter Nahr haar open ging snijden. nu ga ik niet overdrijven, maar er kwam echt een golf met bloed uit wat natuurlijk gewoon lekker op de grond kwam :) ik had teenslippers aangekregen maar gelukkig geen gespat op mijn voeten! Het infuus wat ze al had voor ze de andere wilde gaan prikken dat liep niet snel genoeg waardoor ik er in moest knijpen waardoor het sneller zou gaan. Na 4 zakken en pijnlijke handen van het knijpen mocht iemand anders het van mij overnemen. Toen het babietje eruit was, was het al overleden. Tijdens de operatie is de vrouw een aantal keer bijgekomen en voelde alles wat de artsen deden. steeds pas na ongeveer een minuut kreeg ze weer narcose. de operatie heeft uieindelijk 2 en een half uur geduurd.

woensdag.
Deze dag weer een bevalling meegemaakt. Maar deze ging niet volgens plan. Er lagen weer twee vrouwen in de bevallings kamer. Een had al wel wat wee"en maar ging nog niet bevallen. Ze ging daarom maar wat rondlopen op de gang en op een bankje zitten. Bij de andere vrouwen gingen we naar het hartje van de kindjes luisteren want dit was een tweeling. Alles was goed dus wij gingen gewoon weer naar de zusterspost. Na een tijdje weer terug om te controleren of het goed ging met de tweeling. Toen we daar in de kamer waren moest ik even terug naar de zusterspost om iets te halen. toen ik de gang op kwam stond de familie om de vrouw heen die wee"en had en keken mij in paniek aan dat ik iemand moest gaan halen. ik zag dat de vloer nat was en dat haar vliezen dus gebroken waren. ik ben gelijk Diana gaan halen. Toen zij kwam kwamen alle andere verpleegkundige ook gelijk. Toen ze haar kleed omhoog deed die die vrouwen hier allemaal om hun lichaam hebben, zagen ze dat de voetjes en een stuk van de beentjes er al uit waren. Het kindje lag dus verkeerd en moest er zo snel mogelijk uitgeholpen worden. Met zijn 3e hebben ze haar naar de bevallingskamer gedragen en daar is alles gelukkig erg snel gegaan. Toen het kindje eruit was, begon het niet gelijk te huilen waar ik wel een beetje van schrok. Gelukkig na wat geruis over het ruggetje begon het dan toch te huilen!

donderdag.
Ik weet eigenlijk niet goed meer wat er deze dag is gebeurd. ik weet dat er een bevalling was en dat hier ook iets mee was, maar ik zou niet meer weten wat het was.

vrijdag.
En ook vandaag weer een bevalling meegemaakt. Het was van een meisje van 18 jaar. Veelte jong dus. Ik kan me niet voorstellen dat ik nu al zo'n kleintje zou hebben. Het was voor haar geen fijne bevalling wat ze ook mede aan haar zelf te danken had. Ze lag allemaal te schreeuwen van de pijn en toen de bevalling echt begon wilde ze niet luisteren naar de hoofdzuster. hierbij komt ook nog dat er een taal barriere was en een andere verpleegkundige dus moest komen vertalen wat helemaal niet opschiet. Om de vliezen door te breker ging de aunty Peace met een kocher naar binnen, maar het meisje wilde steeds de hand van haar wegduwen waarn aunty Peace helemaal niet vrolijk van werd. Ook wilde ze haar benen niet vastpakken en liet deze gewoon op bed liggen. Steeds als de hoofdzuster wat wilde doen sloeg het meisje de handen weg. Een andere verpleegkundige zei dat ze maar gewoon moest slaan als het meisje niet wilde luisteren. Aunty Peace zei dat ze er niet van houdt om te slaan. Dit vond ik wel erg fijn dat ze dat zei. Maar helaas kon ze dit niet waarmaken. Het meisje bleef maar eigenwijs en wilde niet doen wat haar gezegd werd waardoor ze een paar keer erg hard en lang geslagen werd. Daarbij komt nog dat ze was ingeknipt en dit dus gehecht moest worden. hier weer het zelfde verhaal ze duwde de hele tijd de handen van de hoofdzuster weg waardoor zij kwaad werd en nog een paar flinke klappen uitdeelde.
Toen de baby eenmaal was geboren begon de hoofdzuster gelijk te lachen en ze bedankte god en jezus dat het kindje levend was geboren. Dit was dan weer erg leuk om te zien. Ik zei ook tegen haar dat dat mij opgevallen was en toen zei ze dat ze er altijd helemaal voor gaat om het kindje levend en goed ter wereld te laten komen.

In de avond hadden we afgesproken met de twee Nederlandse mannen om in de nacht naar een zandbank te gaan in de hoop dat we daar schildpadden zouden spotten. Om 9 uur werden we opgehaald met de taxi en naar de boot gebracht. na ongeveer een half uurtje varen zijn we letterlijk aangespoeld op de zandbank. Dat letterlijk aanspoelen was op dat moment niet zo grappig waardoor we het ook op een gillen hadden gezet, maar achteraf gezien erg grappig. We moesten op een stukje varen waar de zee en de rivier allebei uitmonden waardoor er golven waren. die ons tegen de zandbank aansloegen en ik nog een lekkere golf over me heen heb gekregen en het net leek of de boot om ging kiepen. Maar gelukkig was dit niet zo. Sara was tijdens het uitstappen haar slipper verloren omdat de boot nog steeds heen en weer ging door de sterke stroming. Gelukkig hebben we deze een stukje verderop nog terug kunnen vinden. Helaas hebben we na ongeveer 4 uur gelopen te hebben geen schildpadden gezien :( wel een paar verse sporen maar helaas gingen die naar de zee toe ipv naar het land. Toen we even een tijdje gingen zitten op het strand zagen we opeens iets groots en ronds in de zee. helaas was dit maar voor 2 minuten en waren we het toen kwijt. na die 4 uur waren we het wel een beetje beu, maar zijn wel de gene die het het langste hebben volgehouden aangezien heel veel mensen het na een half uur al opgeven en voor gezien houden. Gelukkig mogen we nog een keer gratis mee omdat de baas van de boot het zo jammer vond voor ons dat we er geen hadden gezien. Dus deze kans grijpen we natuurlijk gelijk aan!