Vaak de o.k gezien deze week

12/11
Het was weer tijd om naar de art market te gaan vandaag. Vorige keer waren er een aantal dingen die heel erg duur waren en Charles zou voor ons dezelfde dingen regelen maar dan goedkoper. Charles is iemand die daar een eigen winkel heeft en de enige is die snapt dat wij ook maar studenten zijn en niet de rijke blanken zoals wij altijd worden gezien. Na eerst heel lang uit geslapen te hebben en in Accra ergens een sandwich te hebben gegeten kwamen we aan. Wederom kwam iedereen naar je toe met allerlei spullen, of te wel zooi wat veelte duur is. Iedereen wil dat je in hun winkel gaat kijken soms hele erg irritant want dan blijven ze achter je aan lopen. Uiteindelijk Charles gevonden en toen waren we gelukkig gelijk verlost van de rest. Met hem zijn we nog even wat spulletjes gaan uitzoeken om vervolgens de praten over de prijs. Natuurlijk heb ik weer veelte veel gekocht maar het is allemaal zo leuk! En ook dit was niet de laatste keer dat we er heen gingen haha want ja hoor we gaan nóg een keer terug. Aangezien we er best laat waren gingen we ook best laat weer terug. Shannen en ik gingen terug naar huis en Sara en Kelly bleven in Accra. Gelukkig mochten we met z’n 2en voorin zitten aangezien we nogal wat bagage bij ons hadden en zo lekker veel plek hadden. We hadden natuurlijk helemaal geen zin om het hele stuk vanaf het ‘trotro station’ naar huis te lopen, dit is ongeveer 20 minuten. Toen we bijna in Ada Foah waren zaten we nog alleen in de trotro tot op het laatste moment er een paar jongens in stapte. Wij dachten shit nu kunnen we niet vragen of de trotro ons aan het begin van onze straat af zet. Maar Shannen toch stug gevraagd ondanks de jongens die erin zaten. En ja hoor omdat wij van die lieve blanke meisjes waren mochten de jongens verder lopen en werden wij aan het begin van de straat afgezet. Rond een uur of 9 waren we thuis en Desiree zou nog later thuis komen omdat ze haar moeder weg zou brengen naar het vliegveld. We hebben die avond dus verder niet zoveel gedaan.
13/11
Vandaag was het weer een zondag zoals vele andere zondagen. Lekker niks doen en aan het zwembad in de zon liggen. Jullie denken vast dat ik al heel bruin ben, maar dat valt allemaal heel erg mee hoor! Ik denk dat die zon hier niet goed is :) Of ik lijk gewoon nog zo wit omdat ze hier allemaal zo zwart zijn dat kan ook nog.
14/11
De werkweek is weer aangebroken. Nog steeds hoop ik op nog een bevalling of nog interessanter een keizersnee. Maar helaas dat was vandaag niet het geval. De vier anderen meiden zouden ook vandaag in het ziekenhuis beginnen. Het is nu wel erg druk in het ziekenhuis en we gaan dus proberen te regelen dat zij naar de Health clinic kunnen. Vandaag was het dan ook weer een dag als vele anderen. Er gebeurde geen spannende dingen. We hebben artsenvisite gedaan en heel veel wondzorg. Verder hebben we Xaviera die nu bij ons op de afdeling staat een rondleiding gegeven door het ziekenhuis. Deze had ze nog niet gehad en tja wij hadden toch niets te doen. Zij vertelde dat dit vergeleken met hun een moderner ziekenhuis is. Ze hebben hier meer apparatuur dan in Anfoega. Wij hebben bijvoorbeeld een apparaat waarmee we naar het hartje van de baby kunnen luisteren als het nog in de buik zit. Bij hun deden ze dit nog met een soort van hoorn. Ik vind het best raar dat er dan toch nog verschillen zitten in ziekenhuizen.

15/11
Eindelijk iets spannends vandaag, al zag dat er eerst niet naar uit. Het begon weer met de artsenvisite en wondzorg. Daarna was er weer niet veel te doen dus zijn we maar even naar de fysio gegaan om daar een praatje te maken. Dit doen we wel vaker als we ons vervelen. We proberen hem steeds de hoelahoep te laten doen alleen wil hij dit steeds niet Toen we daarvan terug kwamen zijn we maar pauze gaan houden want tja er was nog steeds niets te doen. Toen we terug kwamen hadden we eigenlijk iets te doen. De dokter vertelde dat er bij twee vrouwen abortus gedaan moest worden. Een van de vrouwen was een student van 17 jaar, zij wilde het kindje niet. Hier wordt overigens abortus alleen gedaan als het kindje niet meer leeft en niet net als in Nederland dat als je het echt niet wil dat ze het weg halen. De andere vrouw wilde het kindje wel graag maar helaas was dat overleden. Je kon nog niet echt spreken van een kindje maar meer van een vruchtje. Eerst moesten we ons omkleden en kregen we natuurlijk geweldige kleding aan met mondkapje en iets voor over je haar. Het was al warm en met dat mondkapje en de pyjama wordt het alleen maar warmer. Het was wel heel interessant om te zien hoe de dokter dit deed en hij legde ook uit wat hij deed en met welke instrumenten. Allereerst gebruikte hij een eendenbek om de vagina open te houden. Daarna ging hij het verdoven. Ondanks de verdoving zou ze nog wel wat voelen, maar het zou niet heel erg pijnlijk zijn. Toen deze was ingewerkt haalde hij de eendenbek eruit en deed er een voorwerp in wat leek op een schoenlepel. Shannen moest deze vasthouden en naar beneden houden zodat dokter Sackitey kon zien wanneer alles eruit was. Met een soort schrapertje wat uiteraard niet scherp was haalde hij alles eruit. Dit zelfde gebeurde bij de andere vrouw. Voordat hij begon bij de 17 jarige heeft hij een gesprekje met haar gevoerd over het hebben van veilige seks. Ik vind het heel goed dat ze dit doen, zeker omdat zij het kindje niet wilde.
16/11
Helaas vandaag weer geen bevalling of een keizersnee maar de gewone zaken. Artsenvisite, wondzorg, medicijnen en een beetje rond hangen in het ziekenhuis om bijvoorbeeld de fysio lastig te vallen. Tja anders zitten we ook maar op een stoel te niksen.
17/11
Gelukkig kan ik vandaag zeggen dat het geen zelfde das was als gister. Ik heb vandaag namelijk de hele dag in de operatie kamer gestaan. Toen we aankwamen op stage was het een beetje crisis. Er was een vrouw binnen gebracht die ergens anders was bevallen maar ze bleef maar bloeden. Ze had toen extra bloed gehad maar hier kreeg ze een reactie op en werd ze niet goed van. Ze hebben dat zakje bloed gelijk stop gezet. Daarna de dokter gebeld die kwam en toen is er besloten dat ze gelijk naar de o.k. moest om daar het bloeden te stoppen. Ze moest zichzelf op een brancard weten te hijsen waarmee ze naar de o.k. werd gebracht. De vrouw kreeg als verdoving ketamine. Dit spul heeft een beetje het zelfde effect als alcohol of zo want ze begon allemaal hardop te zingen en allemaal onzin uit te kramen. Ondanks dat het natuurlijk erg was dat ze daar lag moesten wij er allemaal wel om lachen. De dokter heeft eerst heel veel gaasje naar binnen en buiten gehaald zodat hij kon zien waar de bloeding vandaan kwam. Hij had een stukje gevonden dat gehecht moest worden, maar toen dit eenmaal gehecht was bleef het nog steeds bloeden. Tijdens de operatie heeft ze nog 2 zakken bloed bij gehad omdat ze zoveel bloed verloor. Dit lag trouwens allemaal lekker op de grond. De vrouw lag op een tafel met twee van die beensteunen, ze moest helemaal op het randje komen liggen maar daar onder stond geen emmer of iets dus de dokter liet alles maar op de grond vallen. Hij begon het zelfde te doen als bij de abortus. Want wat bleek nou er zaten nog heel veel stukken van de placenta die er niet uit waren gekomen waardoor de vrouw bleef bloeden. Toen eenmaal alles eruit was bleef ze nog steeds bloeden. De arts belde naar een ander ziekenhuis omdat ze zo hier niet kon blijven. Waarschijnlijk moest de baarmoeder eruit maar dat kon in ons ziekenhuis niet gebeuren. De ambulance was er al, maar toen was het bloeden al minder geworden waardoor ze toch maar bij ons in het ziekenhuis is gebleven. Toen ze klaar waren in de o.k. was het voor mij ook tijd om naar huis te gaan. Dus dit was zeker geen saaie stagedag!
18/11
Hmm wat zal ik eens over vandaag vertellen. Zoveel valt er namelijk weer niet te vertellen. Het was weer een gewone stagedag zoals velen van deze dagen. Maar we kunnen natuurlijk niet iedere dag spectaculaire dingen meemaken! Op naar het weekend en naar een nieuwe week met hopelijk een aantal bevallingen en een keizersnee!