I had the time of my life.

Hallo allemaal,
Het heeft even geduurd voordat ik dit wat tevens mijn laatste verslag is geplaatst heb. Dit komt omdat ik mijn ticket al lang geleden heb omgeboekt. Shannen, Desiree en ik zijn allemaal een weekje eerder thuis gekomen zodat we met kerst en oud en nieuw bij onze familie en vrienden konden zijn! Omdat ik Tetske, David en Marieke wilde verrassen heb ik dit verslag niet eerder geplaatst zodat het niet zou uit komen dat ik al eerder thuis zou zijn.

17/12
M’n wekkertje ging al vroeg voor op een zaterdag. Shannen, Xaviera, Astrid en ik hebben een hele reis voor de boeg richting Molé National Park. Dit is in het noorden van Ghana waar we met de bus heen moesten reizen. En ik maar zeggen na de vakantie in Salou en Blanes dat ik nooit meer zo’n lange reis zou maken met een bus :) Eerst met onze oude vertrouwde trotro naar Accra om daar de bus naar een stad in het noorden te gaan. Gepakt met allemaal 2 tassen hebben we onszelf in de trotro kunnen proppen. Aangekomen in Accra even naar de shopping mall gegaan om nog wat te weten want wie weet hoelang het weer zou duren voor we onze maag konden vullen. Om 2 uur moesten we op het bus station zijn en om 3 uur zou de bus dan vertrekken. Stiekem had ik natuurlijk al wel gedacht dat we natuurlijk helemaal niet om 3 uur zouden vertrekken en ja hoor ik had gelijk de bus zou pas om 5 uur komen. Hoppa we zijn nog niet weg en we hebben al 2 uur vertraging heerlijk! Ik was ook wel benieuwd met wat voor bus we nu eigenlijk zouden reizen, ik heb een aantal bussen hier in zien rijden en daar wil je echt niet in zitten. Maar gelukkig na een beetje op een bagger bankje te hebben geslapen en een beetje te puzzelen kwam er een redelijk luxe bus aanrijden. In de bus had je aan de linkerkant 2 stoelen naast elkaar en aan de rechterkant 1. Hierdoor had je lekker veel ruimte. Ik heb dan ook best veel liggen slapen omdat ik gewoon lekker kon liggen. Ze hadden ook nog een hele slechte Ghanese film op staan waarin alleen maar geschreeuwd en geschoten weg. Toch jammer dat ik niet zo van zulke films hou anders had ik me zeker kunnen amuseren zoals alle andere Ghanezen die zich rot lachten:) Onderweg nog een aantal keer gestopt om in de wildernis je behoefte te kunnen doen en om wat te eten. Ja ook hier hebben ze wegrestaurants. Of beter gezegd heel veel kraampjes bij elkaar waar ze eten verkochten. Verder lekker geslapen tot we eindelijk na ongeveer 24 uur vanaf dat we thuis waren vertrokken kwamen we aan in Tamale.

18/12
Nee hoor na die 24 uur waren we nog langer niet in Molé. Eenmaal aangekomen in Tamale moesten we kaartjes kopen voor de bus naar Molé. Natuurlijk hadden we de ochtend bus net gemist en moesten we dus gaan voor de middag bus. Helaas tickets are finished :) Maar die Ghanezen zouden geen Ghanezen zijn als je geen kaartjes kon kopen voor staanplaatsen in de bus dus hebben we dit maar gedaan. Toen met de taxi een restaurantje proberen te zoeken waar we konden ontbijten. Ontbijten om 9 uur ’s ochtends?? Dat is schijnbaar heel raar aangezien er nog niks open was! Gelukkig een hotel kunnen vinden waar ze al wel vroeg wakker waren. Hier een spaanse omelet op wat een gewone omelet was met heel veel paprika erin maar niet zeuren we hadden ontbijt. Hierna nog naar een ander restaurantje geweest aangezien we nog tot in de middag moesten wachten op de bus. Hier wat gedronken, toen we hadden besloten om hier niks te eten besloten we 5 minuten later toch maar wat te eten. Die man snapte er niet zoveel van maar kon er wel om lachen. Wat ons helemaal versteld liet staan was dat het eten gewoon na VIJFTIEN minuten al op tafel stond. Dit hadden we nog nooit meegemaakt in Ghana en zelfs niet in Nederland. Hier nog even blijven zitten en toen maar op zoek gegaan naar een taxi. Wat je bij ons in het zuiden niet ziet is dat er vrouwen op een motor rijden, hier heb ik er genoeg gezien. Hier weer zo’n taxi chauffeur gehad die de weg niet wist ZUCHT. Maar gelukkig toch op tijd aangekomen bij de bus. Uiteraard op tijd aangekomen want die bus kwam natuurlijk ook veel veelte laat. Na heel veel gedoe hadden we dan eindelijk kaartjes voor de bus. De reis zou ook nog heeel lang duren, Gelukkig konden we allemaal zitten. Al was het niet zo comfortabel. Er lag een stapel met jutte zakken waar ik de hele weg op heb gezeten. Ik zat in het trappengat van de achterdeur, hier zat ik de hele tijd met m’n voeten tegen aan om niet om te vallen. Op een gegeven moment moest er iemand uit en zij moest een jutte zak hebben. Nou prima dus de achterdeur open ik over van alles heen klimmen om niet uit die bus te vallen. Deur werd dicht gedaan en ik kon weer terug gaan zitten. De bus was inmiddels al aan het rijden, Sanne zet haar voeten weer tegen de deur aan en BAM die deur vliegt open en Sanne valt er bijna uit :) gelukkig was het bijna en niet helemaal en iedereen hielp gelijk. De weg was daarbij ook echt een verschrikking over kuilen en bulten en alleen maar rood zand. Alle ramen stonden open waardoor wij allemaal lekker onder het rode stof zaten. Na een reis van 4 uur kwamen we dan aan in Molé park. We waren allemaal erg moe we zijn naar onze kamer gegaan om onze spullen neer te zetten, wat gedronken, gedoucht en toen lekker gaan slapen. We hebben het ook lekker koud gehad aangezien het hier in het noorden een stuk kouder is. Wel 24 graden!! De douche was daarbij ook echt ijskoud dus ik heb me maar snel een beetje afgespoeld en lichtelijk m’n haren gewassen alleen maar voor het gevoel dat ik een beetje schoon was.

19/12
Safari time! Om 7 uur zou er een ochtend safari zijn, gezellig al die Nederlanders daarzo! Toch handig als je een jeep safari wil doen en hierdoor het geld door 8 mensen kan delen :) geen bussie vol met polen maar een jeepie vol met Nederlanders + 1 Ghanees. Was wel erg gezellig. Je kon ook op het dak van de jeep zitten. De eerste helft van de safari zaten Shannen, Xaviera en nog twee andere op het dak en de andere helft Astrid, Ik, Sanne en een Ghanees. Al snel kwamen Xaviera en Shannen nog bij ons erbij zitten op het dak aangezien ze in de jeep werden aangevallen door een soort van horzel. Helaas hielp het niet want hij ging mooi mee naar boven. Veel antilopen en herten gezien. Dit had ik ook wel verwacht maar het zijn wel erg mooie beesten. Natuurlijk konden de aapjes, zwijnen, krokodillen en vogels niet ontbreken. Alleen waar we het meest op gehoopt hadden was dat we olifanten zouden zien, maar helaas die hadden er geen zin in Een beetje beduusd en met oranje haar van het zand besloten we maar te gaan ontbijten en nog even een duik te nemen. Toen we aan het eten waren liepen er ineens veel mensen naar de uitkijk plaats en wat kwam daar aan? Jaaaaaaa een olifant! Onze gids tijdens de safari had al gezegd dat als we een olifant zagen we hem moesten gaan halen. En uiteraard werd hij meteen geroepen. We hebben ons ontbijt letterlijk naar binnen geschoven en zijn met een hele groep en de gids naar beneden gedaald en zo kwamen we steeds dichter bij de olifant to hij 5 meter voor mijn neus stond! We hadden hier echt heel veel geluk mee gehad, de afgelopen dagen had geen enkele bezoeker een olifant gezien en de olifant die we vandaag zagen was twee maanden weggeweest. Hij was ook de vriendelijkste olifant vandaar dat we zo dichtbij konden komen. Dit maakte de vreselijk lang durende heen reis helemaal goed! Eenmaal terug nog een duik genomen in het ijskoude zwembad en nog wat gegeten. Sanne en haar Ghanese vriend die wij hadden ontmoet bij de safari wilde ook naar de nijlpaarden gaan. Zo besloten we om met zijn alle te reizen. De Ghanees die zou wel voor het vervoer regelen en dat hebben we geweten ook! In een laadbak van een open pick-up truck werden wij vervoerd. Heerlijk was dit, het zat helemaal vol en wij vonden dus dat wij er niet meer bij pasten, maar niet passen bestaat niet in Ghana! Ik moest in het midden gaan zitten op alle bagage met de eerste paar uur Astrid nog bij me op school. Shannen zat vast tussen twee Ghanezen in en Xaviera moest de hele weg staan waar ze ook een hele grote blauwe plek aan over heeft gehouden door alle kuilen en hobbels. Aangekomen op de plaats van bestemming zouden we een taxi of trotro nemen naar Wa vanuit hier een trotro nemen naar het dorpje van de nijlpaarden, maar helaas het werd donker geen taxi meer en alle trotro’s puilde uit. Na twee uur kwam er een man die ons hielp, hij hield een gewone personenwagen aan en gelukkig wilde die man ons wel naar Wa brengen. Zo Nederlands als we zijn wilde we natuurlijk wel een goed hotel in Wa met warm water. En gelukkig hebben we die nog kunnen vinden ook. Heerlijk zo’n warme douche, jammer van het miezerige straaltje, maarja kunnen niet alles
hebben he!

20/12
Om kwart over 5 begon mijn telefoon alweer te piepen. We wilden graag vroeg vertrekken naar de nijlpaarden zodat we daarna misschien nog door konden reizen naar Paga. We wilde graag naar de nijlpaarden in Bui en vanuit Bui naar Paga reizen waar je op krokodillen kunt zitten. Maar Bui hebben wij nooit bereikt haha! Wel de nijlpaarden, alleen waren die andere nijlpaarden dan we in de planning hadden. Maar ach dat krijg je ervan 4 blanke meiden in een vreemd land die op de bonnefooi gaan reizen. De man die ons gister naar het hotel had gebracht was zo aardig om ons ook weer op te halen en naar het trotro station te brengen. Daar waren we ongeveer om half 7, mooi op tijd zou je denken. Jammer dat de trotro pas wilde vertrekken als hij helemaal over beladen was. Dit heeft dan ook een uur geduurd voor we ein-de-lijk vertrokken. Ook dit was nog een redelijk lange rit in de middle of nowhere! Heel veel natuurlijk met af en toe hele arme dorpjes waar ze het water uit een waterpomp aan het halen waren. Aangekomen bij het visitors centrum moesten we nog met een trotro vanuit de organisatie naar de nijlpaarden. Dit was ook nog even een stukje rijden in de rimboe. Eenmaal aangekomen moesten we in een gammel bootje zitten die lek was en die op 2 centimeter na niet onder water lag. Heerlijk veilig gevoel, vandaar die zwemvesten die we verplicht aanmoesten. Nog geen 10 minuten gevaren te hebben zagen we ze al. Ze renden allemaal erg snel het water in. In totaal waren het er 8. Ze hielden ons echt strikt in de gaten, je zag de hele tijd de oortjes en de ogen boven het water uit steken in onze richting gericht zonder ook maar even weg te kijken. Het was inmiddels al te laat om naar Paga te gaan, vanuit hier was dit erg lang reizen en dan zouden we pas donderdag thuis aankomen. Dit wilde we niet omdat we natuurlijk ook afscheid moesten gaan nemen in het ziekenhuis en onze spullen in moesten pakken voor de zaterdag. Eenmaal in Wa aangekomen kwamen we bij toevallig weer de zelfde man tegen die ons wel naar een hotel wilde brengen waar we wat konden eten. We wilden allemaal erg graag douchen wederom door al het stof. Dit was gelukkig mogelijk in het hotel. Jammer dat ik niet schoon onder de douche vandaan kwam. Het was weer warm water, maar wederom zo’n miezerig straaltje waar je een muis nog niet schoon door krijgt. Ik dacht mijn haar ondanks de druppeltjes water toch redelijk uitgespoeld te hebben gekregen, maar helaas de witte handdoek bewees het tegendeel De witte handdoek was zwart nadat ik me had afgedroogd. Wat geeft dat toch een schoon gevoel :) Toen hebben we de bus terug naar Accra gepakt. Vreselijke rit, een helemaal geen luxe bus waardoor je maar weinig ruimte had. Daarbij kwam nog dat ze dood leuk koeien, schapen en geiten in de laadruimte van de bus hadden gestopt en deze de hele tijd tegen voor hun het plafond en voor mij de vloer zaten te bonken. Als ik dus met m’n voeten op de vloer zat voelde ik de vloer de hele tijd omhoog gaan. IEL!!! Daarbij zat ik klem tussen astrid die naast me zat, een ghanees die op een krukje in het gangpad zat en de hele tijd tegen m’n schouder aan zat een nog een andere ghanees die ook op een krukje in het gangpad zat en de hele tijd tegen m’n scheenbeen aan zat. Heerlijk zo’n reis. Heb dan ook bijna niet geslapen en wederom naar hele slechte Ghanese films te zitten kijken.

21/12
Hehe gelukkig weer in het oude vertrouwde Accra! Rond een uur of 2 kwamen we weer thuis aan. Helaas verliep deze thuiskomst niet zoals we hadden gehoopt. Onze coach Sanne had ons gister gebeld dat we zo snel mogelijk naar huis moesten komen vanwege onze schoolopdrachten. Wij vonden dit allemaal een beetje vaag maar we waren toch al op weg naar huis dus het was goed. Toen we thuis aankwamen kreeg Xaviera te horen dat haar broer een paar dagen was vermist. Sanne had gelijk een ticket voor haar geregeld zodat ze donderdag naar huis kon. Astrid ging met haar mee zodat ze niet alleen naar huis hoefde. Bij deze wil ik Xaviera en haar familie nog heel veel sterkte wensen!


22/12
Vandaag was het tijd om afscheid te nemen in het ziekenhuis. Rond een uur of half 10 zijn we naar het ziekenhuis vertrokken en zijn we langs alle afdelingen gegaan om nog wat laatste foto’s te maken en iedereen te bedanken. Het was heel raar om voor de laatste keer in het ziekenhuis te komen. Het was toch een plek waar je 5 dagen in de week kwam en heel veel mensen hebt leren kennen. Heel veel herinneringen zal ik aan dit ziekenhuis hebben. Hierbij zitten mooie herinneringen, minder mooie herinneringen, onvoorstelbare herinneringen en heel veel nieuwe ervaring!
’s Avonds hebben we met de 3 artsen en Matron bij brightest spot gegeten. Dit was een erg gezellig avond. We hadden voor de kinderen van Dr. Nahr en dr. Dapaah een knuffel gekocht. De vraag is of deze echt bij hun kinderen aan zullen komen. Ze waren er zelf gelijk helemaal verliefd op haha erg leuk om te zien. Aan Matron hebben we snoep gegeven aangezien ze dit helemaal geweldig vindt. Ook heb ik de handschoenen die ik over had en pleisters, gaasjes, verbrand en andere spullen aan het ziekenhuis gegeven. Voor dr. Sackitey hadden we een fles star bier gekocht. Hij is helemaal gek van jupiler en heeft het daar ook altijd over. We hadden een etiket gemaakt met jupiler erop en dit over de fles geplakt. Pas na 5 minuten kwam Sackitey met de woorden “This is not jupilier, this is a star beer bottle’ Ja JOH haha! Van hun allemaal hebben we alle drie een sjaaltje gekregen.

23/12
Onze laatste echte dag in Ghana. We zijn maar lekker gaan zwemmen om nog een beetje bij te bruinen en ik moet zeggen dat is aardig gelukt ;) Veder mijn koffer nog wat verder ingepakt en vanavond onze allerlaatste keer in rub-stone. Uiteraard was dit weer erg gezellig en was het drinken ook weer heel snel op. We waren allemaal best wel moe dus zijn we op tijd naar huis
gegaan.

24/12
Daar gaan we dan Nadat ik al voor de 7e dag niet uit heb kunnen slapen en gewoon weer om half 7 wakker was ben ik bijna de laatste spulletjes in m’n koffer gaan doen. Toen Shannen en Desiree wakker waren gingen we voor de laatste keer naar het zwembad. Hier nog even gezwommen en wat gegeten. Toen was het tijd voor het afscheid. Dit was echt niet leuk we zijn alle drie ook in tranen de taxi ingestapt terug naar huis. Toen definitief alle spullen in m’n koffer gedaan en de koffer op slot. Rond 4 uur kwam John onze taxichauffeur ons ophalen. We hadden hem gevraagd omdat hij een grote auto heeft en wij 6 koffers. En ja hoor komt hij natuurlijk in een hele andere veelte kleine auto aan :D Snappen die Ghanezen dat nou echt niet? Maar ja nu wel in stijl ons laatste ritje naar Accra afgesloten. Op het vliegveld nog een aantal uur moeten wachten en toen was het dan echt zo ver terug naar Nederland.

25/12
KOUHOUDDDDD!!!! JA hoor ik ben weer in Nederland! Waar een hele leuke verrassing op me stond te wachten! Toen ik uit DE deur kwam in de ontvangsthal zag ik papa en mama na even zoeken staan, maar wat bleek nou Danique, Maartje en de moeder van Danique waren als verrassing ook naar Schiphol gekomen om mij op te halen! Echt super leuk van jullie! Dit was het dan, mijn geweldige avontuur in Ghana.

Dit was mijn laatste verslag over een geweldige tijd die ik in Ghana heb gehad. Hiermee zet ik een punt achter een geweldige ervaring waar ik met trots en veel mooie en leuke momenten voor altijd op terug zal kijken. Ik wil jullie allemaal nog bedanken voor het lezen van mijn verhalen en de reactie die ik van jullie heb gehad!