De derde werkweek
Door: sanneavontuurVC
Blijf op de hoogte en volg Sanne
21 Oktober 2011 | Ghana, Accra
17/10
Vandaag was het weer een normale werkdag zoals ieder ander. We hebben de standaard dingen gedaan en verder eigenlijk niet veel. Goh wat een verrassing he?! Wat ik vorige week nog ben vergeten te vertellen is dat er bij ons een man in de vip room (mét airco) ligt die een road traffic accident heeft gehad. Hierbij heeft hij een aantal ribben gebroken, een hele grote wond op z'n enkel, een stuk vel van 'n buik verloren en zijn knie is in de zelfde positie blijven staan terwijl zijn been de andere kant op ging. De wond op zijn enkel zag er niet zo goed uit, het bleef namelijk heel erg bloeden en na een paar uur was het schone verbrand alweer helemaal doorweekt van bloed en wondvocht. Helaas is dit gewoon verder afwachten tot wanneer het geneest en daarbij wordt het iedere dag verzorgd. Dan het stuk vel van z'n buik, dit zag er ook echt heel raar uit aangezien het niet bloedde maar toch echt wel een wond was. Dit verzorgen ze ook wel een beetje, maar er valt niet veel aan te doen omdat het geen open wond is. Dan de knie, ik weet niet precies wat het moet voorstellen maar het was gips of een spalk. Het was natuurlijk helemaal geen gips of een spalk maar gewoon een houten plank waar ze watten overheen gedaan hebben zodat het nog een beetje zacht aan zou voelen :) Het stuk hout hebben ze aan de achterkant van het been door middel van verbrand maar provisorisch vast gemaakt. Maar tja je moet wat he als je geen gips of een echte spalk hebt. En op zich vind ik het nog wel goed bedacht van die Ghanezen! Verder geen spectaculaire dingen gezien dus hopen dat de dag van morgen ons weer wat meer gaat brengen.
18/10
En ja hoor de dag van vandaag heeft ons zeker wel iets gebracht! Mijn eerste echte grote operatie! Op de afdeling was het weer behoorlijk saai en toen we te horen kregen dat er vandaag geen arts zou komen zakte de moed mij helemaal in de schoenen. Maar gelukkig kregen we te horen dat er vandaag 2 operaties plaats zouden vinden en daar wilden wij natuurlijk wel bij zijn. Ze hebben hier trouwens wel een echte operatie kamer, niet gewoon in de kamer van de patiënten. Dus waarom ze dat vertelde is mij nog steeds niet helemaal duidelijk. De operatie kamer zag er heel netjes uit, ik heb helaas geen foto's kunnen maken want ik had mijn camera niet bij maar ik weet zeker dat er nog een tweede keer zal komen en dan zal ik zeker foto's maken. Maar goed Shannen en ik naar het operatie gedeelte. Daar kregen we een heel mooi pak aan waarvan die van Shannen vooral leek op een oma nachtjapon, daarbij moesten we een heel leuk mutsje op, een heel benauwend mondkapje en sloffen over onze schoenen. Alsof ik weer in groep 3 zat, qua sloffen betreft dan :) voordat je de operatie kamer in stond, was er nog een klein kamertje waar de artsen hun handen wassen en waar ook een grote ruit was waar je doorheen kon kijken naar de operatie kamer toe. In eerste instantie vonden we het toch wel eng en toen dokter Nahr zei dat ze hem helemaal open gingen snijden vonden we het helemaal spannend. Het eerste wat bij ons door ons hoofd ging was, als we maar niet flauwvallen! Ik kan jullie alvast vertellen dat is ook niet gebeurd! Toen we vroegen waaraan de patiënt geopereerd ging worden kregen we als antwoord: 'Tja dat weten we eigenlijk zelf nog niet, we snijden hem gewoon open en dan zien we wel.' Hmm oke? We bleven heel voorzichtig tegen de muur op een afstandje staan kijken tot dat de assistent zei kom maar lekker hier staan dan kunnen jullie het beter zien! Slik, oke dus wij daar gaan staan. Gelukkig was hij al open gesneden want dat leek me wel erg raar om te zien. Er kwam een hele plas met zooi uit wat later zooi uit de galblaas bleek te zijn. Toen dat allemaal was opgezogen werden de darmen lekker even uit z'n buik gehaald en gecontroleerd of daar niks mee mis was, maar nee die waren in orde. Dus hup die darmen er weer lekker terug ingepropt. Ze hebben hem toen nog een stuk naar boven toe opengesneden omdat daar dan de oorzaak zou moeten zitten. Dit bleek ook zo te zijn. Toen ze het probleem hadden gevonden zei dokter Nahr kom kijken dit is het probleem dus toen hing ik lekker met m'n hoofd bijna in die buik :) Ik kon goed de darmen zien, galblaas en de lever. Het probleem was dus de galblaas, hier zat een groot gat in en deze hebben ze dicht gehecht. Nadat dit was gebeurd gingen ze de buik weer dicht hechten. Allereerst een stukje van de onderhuid en daarna de bovenhuid. Dokter Nahr zei dat we erg sterke verpleegkundige waren omdat de meeste collega's de eerste keer hierbij flauwvallen. Dus stiekem was ook wel trots op mezelf dat ik gewoon de hele operatie heb kunnen zien zonder dat ik flauw viel of me er niet lekker bij voelde. Sorry voor dit verhaal voor de mensen met een zwakke maag haha! Nu ik dit verhaal aan het typen ben is het hier weer lekker aan het stormen. Uit het niets begon het ineens super hard te waaien en dat zegt voor hier al genoeg. Wij naar buiten gerend om de was binnen te halen die nog buiten hing om te drogen, we waren gelukkig net op tijd. De storm was niet zo erg als de vorige keer toen we met zijn alle in de woonkamer zaten. Weer een meevaller dus!
19/10
De dag van vandaag begon met een gegil van Shannen en een hele grote kakkerlak. GADVERDAMME! Ik zat rustig aan tafel nog een beetje wakker te worden terwijl Shannen haar schoenen aan wilde trekken, ineens hoorde ik gegil en zag ik een schoen in de lucht vliegen. Eenmaal op de grond kijkende zat daar een hele grote vieze kakkerlak. Dus wij als een stelletje watjes er een beker of heen gezet en Percy geroepen.
Vandaag weer the same story about het ziekenhuis. Er was niet veel te beleven helaas, maar zijn we inmiddels wel gewend. Er ligt een man bij ons op de afdeling met hiv. Heel erg zielig om te zien aangezien er geen familie op bezoek komt bij hem. In de papieren staat dat hij een vrouw heeft en die komt gewoon niet langs. Dat er niemand langs komt betekent dus ook dat er niemand geld komt brengen voor medicatie te kopen of eten of drinken te brengen. Hij ligt er al een aantal dagen maar ik vind het zo erg om te zien, hij is ook niet verzekerd. Omdat er geen geld komt betekent het dus dat hij ligt te wachten tot hij daar dood gaat. Hij heeft een aantal medicijnen gehad, maar die hebben ze moeten stoppen vanwege het geld wat ze niet kregen. Ook weer zoiets wat ik me totaal niet voor kan stellen in Nederland. Als ik in Nederland in het ziekenhuis ben weet ik gewoon dat ik bezoek krijg, eten en drinken én medicijnen. Shannen en ik krijgen het dan ook maar moeilijk uit ons hoofd en zouden de man heel graag willen helpen door een verzekering of medicijnen voor hem te kopen. Maar ja dan willen we ook andere mensen helpen en waar ligt de grens dan? Wat we wel kunnen doen is gewoon wat eten en wat drinken voor hem meenemen dat vinden wij een kleine moeite en verder moeten we met de arts overleggen wat zinvol is en wat haalbaar is. Ik weet dat je dit soort dingen ook van je af moet zetten, maar als je die man iedere dag ziet is dat toch wel moeilijk. We gaan daarom ook heel goed nadenken over wat we wel en wat we niet gaan doen.
20/10
Goedkoop dagje reizen van en naar het ziekenhuis toe! Op de heen weg kwamen we de hoofdzuster van onze afdeling tegen. En natuurlijk liet ze die blafoeno’s die het al zo warm hadden niet lopen! En in warme bus reizen. We mochten met haar meerijden en in de auto stond de airco vol aan heeeeerlijk! Op de terug weg kwamen we ook iemand van het ziekenhuis tegen die ons wel even weg wilde brengen. Nou ideaal!
Vandaag hebben we de kinderen maar eens onder hand genomen! Die kindjes die eerst dood ziek in bed lagen en nu weer rond aan het springen waren hebben wij vermaakt door lekker met ze te gaan voetballen. Allereerst deden we dit met een ballon tot dat we het echt beu waren dat dit natuurlijk helemaal niks is. We zijn naar de fysiotherapeut gegaan om te vragen of ze daar een bal hadden. En uiteraard hadden ze die, jammer dat hij lek was maar goed het was altijd beter dan een ballon! En jongen van 3 jaar die behoorlijk groot was en gister mij hoofdpijn heeft bezorgd van het huilen en het schreeuwen waar hij niet mee wilde stoppen, was vandaag helemaal bijgetrokken en kon alleen maar lachen. We hebben een beetje met hem zitten voetballen en de bal van hem pakken. Dit vond hij echt helemaal geweldig. Er was ook nog een meisje van een jaar of twee heel erg schattig en ook wel een beetje verlegen waar ik mee heb staan spelen. Ze vond de ballon helemaal geweldig dus ik liet Shannen voetballen met het manneke en ik ging het meisje vermaken met die ballon. Haar moeder vond het ook helemaal geweldig en vroeg aan mij of ik haar mee naar Nederland wilde nemen. Het is dat het niet kan, maar anders had ik het zeker gedaan! Toen ze de ballon beu was ging ze toch maar weer mee voetballen. Phoe en dat in die hitte. Ik was er echt helemaal moe van en had even tijd nodig om af te koelen. Dit hebben we dan ook gedaan bij de artsenvisite. Daarna nog terug gegaan naar de fysio. We zagen er een hoela hoep staan en dat wilde we hem gaan leren, maar dit was niet zo’n succes, wel erg hilarisch!
Heel erg, maar we hadden geen zin om te koken dus hebben we maar pizza thuis laten bezorgen! Jaja dat doen ze hier ook. Helaas was de pizza een beetje klef geworden omdat ze het in stukken hadden gesneden en deze boven op elkaar gegooid in een heel klein doosje thuis bezorgden. Dus weten we ook weer dat we dit niet nog een keer doen!
21/10
Een dag zoals vele anderen. Behalve dan dat er maar 1 arts beschikbaar is dag en nacht voor het hele ziekenhuis!!! Er zijn in totaal 3 artsen beschikbaar voor het hele ziekenhuis, maar 1 hiervan die heeft de hele week een workshop en de ander zat in Accra voor z’n auto :) logisch toch dat hij net nu naar Accra gaat voor z’n auto als er maar 1 arts meer beschikbaar is. Zucht waar is het fout gegaan van het niet snappen dat er maar 1 arts beschikbaar kan zijn in het ziekenhuis. Maargoed dat is dokter Nahr, hij gaat over 2 weken voor 1 week naar Nederland. Als het goed is dan, alles is al wel geregeld alleen z’n visum nog niet. Tot nu toe vind ik hem de leukste arts omdat hij veel uitlegt. Shannen en ik praten af en toe nog wel wat Nederlands met elkaar als we op stage zijn en iedere keer als we Nederlands praten moeten we hem 1 euro geven haha. We zitten inmiddels al op de 5 euro! Verder was het vandaag weer een gewone dag. Behalve dan dat we ons verslapen hadden, maar dat vinden ze hier toch niet zo erg! De hoofdzuster vond het alleen maar grappig, aangezien zij zich gister ook had verslapen!
Nou het is weer weekend, gelukkig maar!
Vandaag was het weer een normale werkdag zoals ieder ander. We hebben de standaard dingen gedaan en verder eigenlijk niet veel. Goh wat een verrassing he?! Wat ik vorige week nog ben vergeten te vertellen is dat er bij ons een man in de vip room (mét airco) ligt die een road traffic accident heeft gehad. Hierbij heeft hij een aantal ribben gebroken, een hele grote wond op z'n enkel, een stuk vel van 'n buik verloren en zijn knie is in de zelfde positie blijven staan terwijl zijn been de andere kant op ging. De wond op zijn enkel zag er niet zo goed uit, het bleef namelijk heel erg bloeden en na een paar uur was het schone verbrand alweer helemaal doorweekt van bloed en wondvocht. Helaas is dit gewoon verder afwachten tot wanneer het geneest en daarbij wordt het iedere dag verzorgd. Dan het stuk vel van z'n buik, dit zag er ook echt heel raar uit aangezien het niet bloedde maar toch echt wel een wond was. Dit verzorgen ze ook wel een beetje, maar er valt niet veel aan te doen omdat het geen open wond is. Dan de knie, ik weet niet precies wat het moet voorstellen maar het was gips of een spalk. Het was natuurlijk helemaal geen gips of een spalk maar gewoon een houten plank waar ze watten overheen gedaan hebben zodat het nog een beetje zacht aan zou voelen :) Het stuk hout hebben ze aan de achterkant van het been door middel van verbrand maar provisorisch vast gemaakt. Maar tja je moet wat he als je geen gips of een echte spalk hebt. En op zich vind ik het nog wel goed bedacht van die Ghanezen! Verder geen spectaculaire dingen gezien dus hopen dat de dag van morgen ons weer wat meer gaat brengen.
18/10
En ja hoor de dag van vandaag heeft ons zeker wel iets gebracht! Mijn eerste echte grote operatie! Op de afdeling was het weer behoorlijk saai en toen we te horen kregen dat er vandaag geen arts zou komen zakte de moed mij helemaal in de schoenen. Maar gelukkig kregen we te horen dat er vandaag 2 operaties plaats zouden vinden en daar wilden wij natuurlijk wel bij zijn. Ze hebben hier trouwens wel een echte operatie kamer, niet gewoon in de kamer van de patiënten. Dus waarom ze dat vertelde is mij nog steeds niet helemaal duidelijk. De operatie kamer zag er heel netjes uit, ik heb helaas geen foto's kunnen maken want ik had mijn camera niet bij maar ik weet zeker dat er nog een tweede keer zal komen en dan zal ik zeker foto's maken. Maar goed Shannen en ik naar het operatie gedeelte. Daar kregen we een heel mooi pak aan waarvan die van Shannen vooral leek op een oma nachtjapon, daarbij moesten we een heel leuk mutsje op, een heel benauwend mondkapje en sloffen over onze schoenen. Alsof ik weer in groep 3 zat, qua sloffen betreft dan :) voordat je de operatie kamer in stond, was er nog een klein kamertje waar de artsen hun handen wassen en waar ook een grote ruit was waar je doorheen kon kijken naar de operatie kamer toe. In eerste instantie vonden we het toch wel eng en toen dokter Nahr zei dat ze hem helemaal open gingen snijden vonden we het helemaal spannend. Het eerste wat bij ons door ons hoofd ging was, als we maar niet flauwvallen! Ik kan jullie alvast vertellen dat is ook niet gebeurd! Toen we vroegen waaraan de patiënt geopereerd ging worden kregen we als antwoord: 'Tja dat weten we eigenlijk zelf nog niet, we snijden hem gewoon open en dan zien we wel.' Hmm oke? We bleven heel voorzichtig tegen de muur op een afstandje staan kijken tot dat de assistent zei kom maar lekker hier staan dan kunnen jullie het beter zien! Slik, oke dus wij daar gaan staan. Gelukkig was hij al open gesneden want dat leek me wel erg raar om te zien. Er kwam een hele plas met zooi uit wat later zooi uit de galblaas bleek te zijn. Toen dat allemaal was opgezogen werden de darmen lekker even uit z'n buik gehaald en gecontroleerd of daar niks mee mis was, maar nee die waren in orde. Dus hup die darmen er weer lekker terug ingepropt. Ze hebben hem toen nog een stuk naar boven toe opengesneden omdat daar dan de oorzaak zou moeten zitten. Dit bleek ook zo te zijn. Toen ze het probleem hadden gevonden zei dokter Nahr kom kijken dit is het probleem dus toen hing ik lekker met m'n hoofd bijna in die buik :) Ik kon goed de darmen zien, galblaas en de lever. Het probleem was dus de galblaas, hier zat een groot gat in en deze hebben ze dicht gehecht. Nadat dit was gebeurd gingen ze de buik weer dicht hechten. Allereerst een stukje van de onderhuid en daarna de bovenhuid. Dokter Nahr zei dat we erg sterke verpleegkundige waren omdat de meeste collega's de eerste keer hierbij flauwvallen. Dus stiekem was ook wel trots op mezelf dat ik gewoon de hele operatie heb kunnen zien zonder dat ik flauw viel of me er niet lekker bij voelde. Sorry voor dit verhaal voor de mensen met een zwakke maag haha! Nu ik dit verhaal aan het typen ben is het hier weer lekker aan het stormen. Uit het niets begon het ineens super hard te waaien en dat zegt voor hier al genoeg. Wij naar buiten gerend om de was binnen te halen die nog buiten hing om te drogen, we waren gelukkig net op tijd. De storm was niet zo erg als de vorige keer toen we met zijn alle in de woonkamer zaten. Weer een meevaller dus!
19/10
De dag van vandaag begon met een gegil van Shannen en een hele grote kakkerlak. GADVERDAMME! Ik zat rustig aan tafel nog een beetje wakker te worden terwijl Shannen haar schoenen aan wilde trekken, ineens hoorde ik gegil en zag ik een schoen in de lucht vliegen. Eenmaal op de grond kijkende zat daar een hele grote vieze kakkerlak. Dus wij als een stelletje watjes er een beker of heen gezet en Percy geroepen.
Vandaag weer the same story about het ziekenhuis. Er was niet veel te beleven helaas, maar zijn we inmiddels wel gewend. Er ligt een man bij ons op de afdeling met hiv. Heel erg zielig om te zien aangezien er geen familie op bezoek komt bij hem. In de papieren staat dat hij een vrouw heeft en die komt gewoon niet langs. Dat er niemand langs komt betekent dus ook dat er niemand geld komt brengen voor medicatie te kopen of eten of drinken te brengen. Hij ligt er al een aantal dagen maar ik vind het zo erg om te zien, hij is ook niet verzekerd. Omdat er geen geld komt betekent het dus dat hij ligt te wachten tot hij daar dood gaat. Hij heeft een aantal medicijnen gehad, maar die hebben ze moeten stoppen vanwege het geld wat ze niet kregen. Ook weer zoiets wat ik me totaal niet voor kan stellen in Nederland. Als ik in Nederland in het ziekenhuis ben weet ik gewoon dat ik bezoek krijg, eten en drinken én medicijnen. Shannen en ik krijgen het dan ook maar moeilijk uit ons hoofd en zouden de man heel graag willen helpen door een verzekering of medicijnen voor hem te kopen. Maar ja dan willen we ook andere mensen helpen en waar ligt de grens dan? Wat we wel kunnen doen is gewoon wat eten en wat drinken voor hem meenemen dat vinden wij een kleine moeite en verder moeten we met de arts overleggen wat zinvol is en wat haalbaar is. Ik weet dat je dit soort dingen ook van je af moet zetten, maar als je die man iedere dag ziet is dat toch wel moeilijk. We gaan daarom ook heel goed nadenken over wat we wel en wat we niet gaan doen.
20/10
Goedkoop dagje reizen van en naar het ziekenhuis toe! Op de heen weg kwamen we de hoofdzuster van onze afdeling tegen. En natuurlijk liet ze die blafoeno’s die het al zo warm hadden niet lopen! En in warme bus reizen. We mochten met haar meerijden en in de auto stond de airco vol aan heeeeerlijk! Op de terug weg kwamen we ook iemand van het ziekenhuis tegen die ons wel even weg wilde brengen. Nou ideaal!
Vandaag hebben we de kinderen maar eens onder hand genomen! Die kindjes die eerst dood ziek in bed lagen en nu weer rond aan het springen waren hebben wij vermaakt door lekker met ze te gaan voetballen. Allereerst deden we dit met een ballon tot dat we het echt beu waren dat dit natuurlijk helemaal niks is. We zijn naar de fysiotherapeut gegaan om te vragen of ze daar een bal hadden. En uiteraard hadden ze die, jammer dat hij lek was maar goed het was altijd beter dan een ballon! En jongen van 3 jaar die behoorlijk groot was en gister mij hoofdpijn heeft bezorgd van het huilen en het schreeuwen waar hij niet mee wilde stoppen, was vandaag helemaal bijgetrokken en kon alleen maar lachen. We hebben een beetje met hem zitten voetballen en de bal van hem pakken. Dit vond hij echt helemaal geweldig. Er was ook nog een meisje van een jaar of twee heel erg schattig en ook wel een beetje verlegen waar ik mee heb staan spelen. Ze vond de ballon helemaal geweldig dus ik liet Shannen voetballen met het manneke en ik ging het meisje vermaken met die ballon. Haar moeder vond het ook helemaal geweldig en vroeg aan mij of ik haar mee naar Nederland wilde nemen. Het is dat het niet kan, maar anders had ik het zeker gedaan! Toen ze de ballon beu was ging ze toch maar weer mee voetballen. Phoe en dat in die hitte. Ik was er echt helemaal moe van en had even tijd nodig om af te koelen. Dit hebben we dan ook gedaan bij de artsenvisite. Daarna nog terug gegaan naar de fysio. We zagen er een hoela hoep staan en dat wilde we hem gaan leren, maar dit was niet zo’n succes, wel erg hilarisch!
Heel erg, maar we hadden geen zin om te koken dus hebben we maar pizza thuis laten bezorgen! Jaja dat doen ze hier ook. Helaas was de pizza een beetje klef geworden omdat ze het in stukken hadden gesneden en deze boven op elkaar gegooid in een heel klein doosje thuis bezorgden. Dus weten we ook weer dat we dit niet nog een keer doen!
21/10
Een dag zoals vele anderen. Behalve dan dat er maar 1 arts beschikbaar is dag en nacht voor het hele ziekenhuis!!! Er zijn in totaal 3 artsen beschikbaar voor het hele ziekenhuis, maar 1 hiervan die heeft de hele week een workshop en de ander zat in Accra voor z’n auto :) logisch toch dat hij net nu naar Accra gaat voor z’n auto als er maar 1 arts meer beschikbaar is. Zucht waar is het fout gegaan van het niet snappen dat er maar 1 arts beschikbaar kan zijn in het ziekenhuis. Maargoed dat is dokter Nahr, hij gaat over 2 weken voor 1 week naar Nederland. Als het goed is dan, alles is al wel geregeld alleen z’n visum nog niet. Tot nu toe vind ik hem de leukste arts omdat hij veel uitlegt. Shannen en ik praten af en toe nog wel wat Nederlands met elkaar als we op stage zijn en iedere keer als we Nederlands praten moeten we hem 1 euro geven haha. We zitten inmiddels al op de 5 euro! Verder was het vandaag weer een gewone dag. Behalve dan dat we ons verslapen hadden, maar dat vinden ze hier toch niet zo erg! De hoofdzuster vond het alleen maar grappig, aangezien zij zich gister ook had verslapen!
Nou het is weer weekend, gelukkig maar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
