Laatste stage dag en Accra
Door: sanneavontuurVC
Blijf op de hoogte en volg Sanne
09 Oktober 2011 | Ghana, Accra
07/10
Dit was alweer de laatste werkdag voor deze week. We hoefde vandaag maar tot 12 uur omdat we ’s middags naar Accra gingen om boodschappen te doen. Er is namelijk helemaal niks meer in huis op wat rijst en water na. Op stage deden weer het gewoonlijke werk, goedemorgen ronde, bedden op dekken en die vieze wond verzorgen. Tijdens de verzorging van die man ging het er helemaal niet goed mee. Hij lag te kermen van de pijn, wat hij eerder helemaal nog niet had gedaan. De arts moest er maar even bij komen en besloten om hem een infuus te geven. Nou dat lukte al niet, na 2000 keer prikken liet hij toch maar iemand anders komen om te kijken of het hem wel zou lukken terwijl hij verder ging met z’n visite ronde.
Toen we eerder deze week naar het mortuarium waren geweest, zei de mortuariumbeheerder dat we vrijdag terug moesten komen omdat dan de families de lichamen opkomen halen. Jammer genoeg was dit pas om 12 uur en dan waren wij al naar huis toe. De man waar ik gister over vertelde is gister nog overleden. Ook hij werd pas vandaag naar het mortuarium gebracht en wij waren nog even meegelopen om te kijken hoe die procedure allemaal ging. Dit was echter niet zo heel boeiend ze brachten hem via een soort van brancard naar binnen en tilde hem op de ‘werkbank’ En zelfs toen die man dood was stonk hij nog verschrikkelijk, ik hield het dan ook niet vol om in die ruimte te blijven vanwege die stank. Ook hebben we weer een hoop lijken op de grond zien liggen, dit keer was het niet zo raar om te zien als de vorige keer. Een man vertelde dat de lijken nu op de grond liggen om te ontdooien. Dit doen ze schijnbaar altijd als de lichamen opgehaald worden.
Verder hebben we met de artsenvisite meegelopen en de Ghanezen kennis laten maken met de Nederlandse spekjes. Alleen waren er maar 3 mensen die het echt lekker vonden, de rest vond het te zoet.
Om 12 uur begon dan onze reis die langer heeft geduurd dan we eigenlijk gepland hadden, namelijk 8 uur. Rond 10 voor half 1 zijn we de trotro ingestapt die richting Accra ging. Onderweg nog een aantal keren moeten stoppen om dat ding helemaal vol te laden met mensen. Telkens als we ergens stil stonden kwamen er meteen mensen naar het busje toe om van alles te verkopen. Héél erg irritant, en dit is dan nog zacht uigedrukt. NEE MENSEN WE WILLEN NIKS KOPEN:) Eenmaal bij een grote rotonde aangekomen moesten we uitstappen. Wij snapten er eerst niks van wacht we dachten huh maar we zijn er helemaal niet? Wat bleek nou we moesten het laatste stukje met een andere trotro mee. De man was wel zo aardig om ons geld terug te geven zodat we geen twee keer hoefden te betalen. Vanaf die rotonde was het nog maar 10 minuutjes en toen waren we er. Uiteindelijk hebben we er bijna 2 uur overgedaan, maar dit is ook wel normaal vanaf ons naar Accra.
In de shoppingmall even naar de vodafone winkel geweest voor mijn dongel en deze is weer opgeladen dus ik heb weer internet, voor zo lang het duurt. Daarna voor veelste veel geld boodschappen gedaan en daarna nog ergens wat gegeten. Toen we daar rustig op ons gemakje zaten kwam er ineens zo’n gast naar ons toe. Ik heb geen idee hoe oud hij was maar ik schat hem een jaar of 20. Hij zei ja ik zat naar jullie vriendin te kijken en ik vind haar echt leuk. Dus wij huh? Ja naar haar, wees hij Shannen aan. Achteraf hadden wij zoiets waarom zegt hij niet gewoon gelijk tegen haar ja ik zat naar je te kijken en ik vind je leuk, maar goed dat zal wel iets typische Ghanees zijn. Hij vertelde dat hij een rapper was en ergens weet ik veel waar woont. Dus hij moest van ons een stukje gaan rappen, nou dat was een lekker ingestudeerd slijmerige rap waarvan Shannen gelijk haar kipburger niet meer hoefde! We zeiden gelijk dat ze al een vriend had waarop hij antwoordde dat het hem daar niet om ging, maar dat hij gewoon met ons wilde rondhangen. Dit vonden wij uiteraard niet zo’n goed idee :) Hij wilde de facebook van Shannen, wat wij natuurlijk ook geen goed idee vonden dus toen hij vroeg of Shannen haar naar wilde spellen kwam er dit uit: Channon, op deze manier kan haar lekker niet vinden. Ook vroeg hij haar telefoon nummer waarop ze zei m’n telefoon is gesloten dus dat gaat niet:) Daarna ging hij maar weer terug naar z’n vrienden dachten wij, maar helaas hij kwam weer terug met een briefje waarop zijn naam en telefoon nummer stond. Nou heel fijn dat we die hebben:) Toen zijn we maar weggelopen want we hadden niet zoveel zin meer in hem.
Nou toen begon te terugreis, vr-se-lijk. Allereerst werd ons verteld dat er geen trotro’s meer reden om dit tijdstip wat wij natuurlijk niet geloofde. Echter zagen we alleen maar taxi’s bij de shoppingmall stonden die ons allemaal wel weg wilde brengen voor 20 cedi. Nou no way, we kunnen dan wel blank zijn maar we zijn niet achterlijk. 20 cedi is ongeveer 10 euro voor 10 minuutjes in de taxi. Helaas kwam daar die kerel weer aan en wilde ons wel helpen. Een vrouw stond toe te kijken wat hij aan het doen was en zei dat we wel met haar mee konden omdat iedereen ons op wilde lichten. Ze ging naar een taxi toe en vroeg hoeveel het was per persoon. Volgens de vrouw was het 1 cedie en 50 pessuwas. En wat later bleek te zijn is dat de man 15 cedi zei. Dus toen de vrouw uit wilde stappen en het geld gaf kregen ze een hele discussie omdat hij had gezegd 15 cedi en zij had begrepen 1,50. Nou 10 minuten later stapte ze de auto uit en bracht de man ons verder naar de rotonde. Wij hebben hem 5 cedi gegeven wat eigenlijk volgens de vrouw 4,50 had moeten zijn, maar goed die 50 cent lieten we dan maar zitten voordat ook wij een discussie met hem kregen. Maar hij was naar ons toe erg aardig gelukkig omdat wij er ook niks aan konden doen.
Vanaf toen hield het niet meer op met ruzie maken op de terug weg. Er stond een grote bus die naar Ada foah ging waar wij mee mee moesten. Deze zat al helemaal vol toen wij in wilden stappen. Er waren nog 2 stoelen vrij en wij waren met z’n 3e. Er waren twee hele aardige vrouwen die zelf helemaal tegen elkaar aan gedrukt gingen zitten zodat ik half op de stoel kon zitten, en half op niks zat waardoor ik me toch nog goed vast moest houden om niet te vallen. De ene vrouw had ook nog een heel schattig kindje bij, beetje jammer dat haar tiet eruit ging waar dat kind aan lag te lurken en telkens als ik naar het kindje keek zag ik de rest ook:) En toen begon het geruzie weer, ik weet niet waar het over ging maar ze begonnen met z’n alle te schreeuwen tegen de chauffeur. Toen was het weer even rustig en daarna begon het weer, toen was het weer even rustig en begon het weer en zo de hele weg! Op een gegeven moment begon de chauffeur in het engels te schreeuwen en zei hij tegen een vrouw, die blijkbaar weer tegen hem had gezegd dat god hem zou straffen. Dus hij schreeuwde weer terug en jij mag helemaal niet zeggen dat god mij gaat straffen want jij bent niet de moeder van god en bepaald niet wat god doet blablabla. Maar omdat de mensen hier erg gelovig zijn moet het blijkbaar wel erg zijn geweest waar ze de hele weg ruzie over hebben gehad. Maargoed hier kon ik dan wel weer even om lachen. Toen het eindelijk weer rustig was deed het busje het niet meer jeeeeeej!! En het was al zo’n kut reis omdat het veel langer duurde dan gewoonlijk en ook nog eens met allemaal ruzie. Gelukkig was het probleem dat de bus alleen nog maar achteruit kon rijden na 10 minuutjes ofzo weer opgelost.
Eenmaal eindelijk thuis gekomen hebben we niet zoveel meer gedaan, we waren allemaal best wel moe. Morgen eindelijk uitslapen want het is gelukkig weekend!
Dit was alweer de laatste werkdag voor deze week. We hoefde vandaag maar tot 12 uur omdat we ’s middags naar Accra gingen om boodschappen te doen. Er is namelijk helemaal niks meer in huis op wat rijst en water na. Op stage deden weer het gewoonlijke werk, goedemorgen ronde, bedden op dekken en die vieze wond verzorgen. Tijdens de verzorging van die man ging het er helemaal niet goed mee. Hij lag te kermen van de pijn, wat hij eerder helemaal nog niet had gedaan. De arts moest er maar even bij komen en besloten om hem een infuus te geven. Nou dat lukte al niet, na 2000 keer prikken liet hij toch maar iemand anders komen om te kijken of het hem wel zou lukken terwijl hij verder ging met z’n visite ronde.
Toen we eerder deze week naar het mortuarium waren geweest, zei de mortuariumbeheerder dat we vrijdag terug moesten komen omdat dan de families de lichamen opkomen halen. Jammer genoeg was dit pas om 12 uur en dan waren wij al naar huis toe. De man waar ik gister over vertelde is gister nog overleden. Ook hij werd pas vandaag naar het mortuarium gebracht en wij waren nog even meegelopen om te kijken hoe die procedure allemaal ging. Dit was echter niet zo heel boeiend ze brachten hem via een soort van brancard naar binnen en tilde hem op de ‘werkbank’ En zelfs toen die man dood was stonk hij nog verschrikkelijk, ik hield het dan ook niet vol om in die ruimte te blijven vanwege die stank. Ook hebben we weer een hoop lijken op de grond zien liggen, dit keer was het niet zo raar om te zien als de vorige keer. Een man vertelde dat de lijken nu op de grond liggen om te ontdooien. Dit doen ze schijnbaar altijd als de lichamen opgehaald worden.
Verder hebben we met de artsenvisite meegelopen en de Ghanezen kennis laten maken met de Nederlandse spekjes. Alleen waren er maar 3 mensen die het echt lekker vonden, de rest vond het te zoet.
Om 12 uur begon dan onze reis die langer heeft geduurd dan we eigenlijk gepland hadden, namelijk 8 uur. Rond 10 voor half 1 zijn we de trotro ingestapt die richting Accra ging. Onderweg nog een aantal keren moeten stoppen om dat ding helemaal vol te laden met mensen. Telkens als we ergens stil stonden kwamen er meteen mensen naar het busje toe om van alles te verkopen. Héél erg irritant, en dit is dan nog zacht uigedrukt. NEE MENSEN WE WILLEN NIKS KOPEN:) Eenmaal bij een grote rotonde aangekomen moesten we uitstappen. Wij snapten er eerst niks van wacht we dachten huh maar we zijn er helemaal niet? Wat bleek nou we moesten het laatste stukje met een andere trotro mee. De man was wel zo aardig om ons geld terug te geven zodat we geen twee keer hoefden te betalen. Vanaf die rotonde was het nog maar 10 minuutjes en toen waren we er. Uiteindelijk hebben we er bijna 2 uur overgedaan, maar dit is ook wel normaal vanaf ons naar Accra.
In de shoppingmall even naar de vodafone winkel geweest voor mijn dongel en deze is weer opgeladen dus ik heb weer internet, voor zo lang het duurt. Daarna voor veelste veel geld boodschappen gedaan en daarna nog ergens wat gegeten. Toen we daar rustig op ons gemakje zaten kwam er ineens zo’n gast naar ons toe. Ik heb geen idee hoe oud hij was maar ik schat hem een jaar of 20. Hij zei ja ik zat naar jullie vriendin te kijken en ik vind haar echt leuk. Dus wij huh? Ja naar haar, wees hij Shannen aan. Achteraf hadden wij zoiets waarom zegt hij niet gewoon gelijk tegen haar ja ik zat naar je te kijken en ik vind je leuk, maar goed dat zal wel iets typische Ghanees zijn. Hij vertelde dat hij een rapper was en ergens weet ik veel waar woont. Dus hij moest van ons een stukje gaan rappen, nou dat was een lekker ingestudeerd slijmerige rap waarvan Shannen gelijk haar kipburger niet meer hoefde! We zeiden gelijk dat ze al een vriend had waarop hij antwoordde dat het hem daar niet om ging, maar dat hij gewoon met ons wilde rondhangen. Dit vonden wij uiteraard niet zo’n goed idee :) Hij wilde de facebook van Shannen, wat wij natuurlijk ook geen goed idee vonden dus toen hij vroeg of Shannen haar naar wilde spellen kwam er dit uit: Channon, op deze manier kan haar lekker niet vinden. Ook vroeg hij haar telefoon nummer waarop ze zei m’n telefoon is gesloten dus dat gaat niet:) Daarna ging hij maar weer terug naar z’n vrienden dachten wij, maar helaas hij kwam weer terug met een briefje waarop zijn naam en telefoon nummer stond. Nou heel fijn dat we die hebben:) Toen zijn we maar weggelopen want we hadden niet zoveel zin meer in hem.
Nou toen begon te terugreis, vr-se-lijk. Allereerst werd ons verteld dat er geen trotro’s meer reden om dit tijdstip wat wij natuurlijk niet geloofde. Echter zagen we alleen maar taxi’s bij de shoppingmall stonden die ons allemaal wel weg wilde brengen voor 20 cedi. Nou no way, we kunnen dan wel blank zijn maar we zijn niet achterlijk. 20 cedi is ongeveer 10 euro voor 10 minuutjes in de taxi. Helaas kwam daar die kerel weer aan en wilde ons wel helpen. Een vrouw stond toe te kijken wat hij aan het doen was en zei dat we wel met haar mee konden omdat iedereen ons op wilde lichten. Ze ging naar een taxi toe en vroeg hoeveel het was per persoon. Volgens de vrouw was het 1 cedie en 50 pessuwas. En wat later bleek te zijn is dat de man 15 cedi zei. Dus toen de vrouw uit wilde stappen en het geld gaf kregen ze een hele discussie omdat hij had gezegd 15 cedi en zij had begrepen 1,50. Nou 10 minuten later stapte ze de auto uit en bracht de man ons verder naar de rotonde. Wij hebben hem 5 cedi gegeven wat eigenlijk volgens de vrouw 4,50 had moeten zijn, maar goed die 50 cent lieten we dan maar zitten voordat ook wij een discussie met hem kregen. Maar hij was naar ons toe erg aardig gelukkig omdat wij er ook niks aan konden doen.
Vanaf toen hield het niet meer op met ruzie maken op de terug weg. Er stond een grote bus die naar Ada foah ging waar wij mee mee moesten. Deze zat al helemaal vol toen wij in wilden stappen. Er waren nog 2 stoelen vrij en wij waren met z’n 3e. Er waren twee hele aardige vrouwen die zelf helemaal tegen elkaar aan gedrukt gingen zitten zodat ik half op de stoel kon zitten, en half op niks zat waardoor ik me toch nog goed vast moest houden om niet te vallen. De ene vrouw had ook nog een heel schattig kindje bij, beetje jammer dat haar tiet eruit ging waar dat kind aan lag te lurken en telkens als ik naar het kindje keek zag ik de rest ook:) En toen begon het geruzie weer, ik weet niet waar het over ging maar ze begonnen met z’n alle te schreeuwen tegen de chauffeur. Toen was het weer even rustig en daarna begon het weer, toen was het weer even rustig en begon het weer en zo de hele weg! Op een gegeven moment begon de chauffeur in het engels te schreeuwen en zei hij tegen een vrouw, die blijkbaar weer tegen hem had gezegd dat god hem zou straffen. Dus hij schreeuwde weer terug en jij mag helemaal niet zeggen dat god mij gaat straffen want jij bent niet de moeder van god en bepaald niet wat god doet blablabla. Maar omdat de mensen hier erg gelovig zijn moet het blijkbaar wel erg zijn geweest waar ze de hele weg ruzie over hebben gehad. Maargoed hier kon ik dan wel weer even om lachen. Toen het eindelijk weer rustig was deed het busje het niet meer jeeeeeej!! En het was al zo’n kut reis omdat het veel langer duurde dan gewoonlijk en ook nog eens met allemaal ruzie. Gelukkig was het probleem dat de bus alleen nog maar achteruit kon rijden na 10 minuutjes ofzo weer opgelost.
Eenmaal eindelijk thuis gekomen hebben we niet zoveel meer gedaan, we waren allemaal best wel moe. Morgen eindelijk uitslapen want het is gelukkig weekend!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
