dag 3+4

05/10
Zo hoopvol als de week begon zo hard in het naar beneden gedaald vandaag. We echt echt NIKS gedaan. Allereerst onze ronde om goedmorgen te zeggen maar weer gedaan. Toen als routine maar weer de boeken doorgelezen wie er naar huis zijn gegaan, bij gekomen en overleden. Gelukkig was er vandaag niemand overleden. Toen we dit eenmaal hadden gedaan moesten we wachten op de arts, die kwam rond een uur of 10. Toen de arts bezig was in de tweede kamer moest er een vrouw naar de tandarts, wij wilde wel graag mee omdat er gewoon echt niks te doen was. Dus wij meegegaan naar de tandarts. Dit was ook weer erg leuk om te zien. Hij vertelde precies wat hij allemaal ging doen en wat er aan de hand was. De vrouw had een ontsteking in haar mond/wang waardoor zich een abces heeft gevormd. Doordat dit abces de spieren verdrukte kon ze haar mond een paar dagen geleden niet meer open doen. Vandaag kon er al een vinger tussen haar mond en vrijdag zou haar mond ver genoeg open kunnen om twee kiezen te trekken waar de ontsteking mee is begonnen. Nu ging hij vooral de wond die was gemaakt om het push eruit te halen schoonmaken. Hij zei dat als we het leuk vonden we het hele proces mochten volgen. Dit vond ik erg leuk en hebben dan ook gelijk gezegd dat we dit wel wilde. Vrijdag als haar kiezen getrokken gaan worden bellen ze ons op zodat we kunne komen kijken. Ook gaan we vrijdag terug naar het mortuarium omdat dat de dag is dat de lichamen kunnen worden opgehaald.
Eenmaal terug op de afdeling was de arts nog steeds in de zelfde kamer, Na twee kamers te hebben gehad was hij alweer verdwenen, hij moest gaan helpen bij een keizersnede. Dus vanaf toen tot 12 uur aan een stuk op een stoel gezeten :) Dit was toch wel erg interressant. We hebben een aantal keer gevraagd of we iets konden doen, maar we konden helemaal niks doen. De andere verpleegkundige gingen er ook maar bij zitten/half over tafel liggen slapen. Er staat in ons omkleedkamertje een bed, deze is voor de gene die nachtdienst heeft. Hier lag ook gewoon iemand op te slapen omdat er werkelijk niks te doen was!
Om iets voor twaalf vonden we het wel weer genoeg geweest en vroegen we of we pauze mochten houden. Gelukkig konden ze de drukte wel aan zonder ons! Na extra lang pauze te hebben genomen konden we dan ein-de-lijk iets doen. We moesten een patiënt naar het laboratorium en naar de röntgen brengen. De man sprak geen engels, maar met een beetje handen en voeten werk begreep hij ons wel. We mochten mee kijken tijdens het maken van de röntgenfoto. Deze werd gemaakt van zijn borstkas. Dit ging sneller dan ik had verwacht. De man ging naar een aparte ruimte en moest tegen een plaat aan gaan staan. Toen werd er een ander apparaat op zijn rug gericht, op een knopje gedrukt en klaar was de foto! We moesten nog even wachten voordat we de foto meekonden nemen omdat deze natuurlijk nog ontwikkelt moest worden. Gek genoeg moest de man per direct afrekenen voor de foto. Ik vond dit best wel erg om te zien omdat hij erg ziek was en hoppa gelijk maar met geld moet smijten. In Nederland is het verplicht om verzekerd te zijn, hier is het voor heel veel mensen veelte duur om zich te verzekeren. We hebben de foto ook nog even kunnen bewonderen en dachten wat vocht te zien. Morgen gaan we aan de arts vragen of dat alles goed is, of dat wij gelijk hadden. Terug op de afdeling konden we wonder boven wonder nog wat doen! We moesten medicatie gaan halen voor een patiënt wij weer rustig aan terug gelopen, maar helaas deze medicijnen hadden ze hier niet. Hiervoor moet de familie van de patiënt naar Kasseh, een plaatsje hier verder op. Gelukkig zat hierna onze dienst er op voor vandaag.
Grace kwam vanavond om voor ons allemaal te koken. Ze heeft Jalof ofzo gemaakt. Dat is rijst met heel veel groente, cornet beef en tomatensaus. Hierbij maakte ze ook weer de plantain. Het was erg lekker en omdat er nog zoveel over was heb ik dat maar even in een zakje gedaan en in de vriezer gestopt voor als we geen zin hebben om te koken!
Mijn internet is nog steeds niet goed, ik moet nu via mijn simkaart van m’n telefoon op internet en dat kost heel veel geld, vandaar dat ik de komende dagen alleen even m’n mail zal checken, facebook bekijken en een verslag erop zetten! Waarschijnlijk gaan we dit weekend naar Accra aangezien als ons eten bijna op is, dan ga ik gelijk even langs de vodafone winkel om te kijken wat er mee aan de hand is!
Slaap lekker allemaal!
06/10
Na de vreselijk saaie dag van gister had ik niet zoveel zin om weer naar stage te gaan omdat ik dacht dat het weer zo’n saaie dag zou worden. Gelukkig viel het vandaag allemaal erg mee. Eenmaal aangekomen gingen we onze dagelijkse goedemorgen ronde weer doen, hierna de boeken lezen en toen kwam het! Jaja Shannen en ik hebben gewoon geassisteerd bij het verzorgen van die vieze wond waarbij we allebei even van de kamer weg moesten! Gelukkig zag het er dit keer al wat beter uit, al kon je nog steeds van alles zien wat je liever niet wil zien. Het was wel een beetje raar hoe het allemaal ging. Shannen moest wat steriele wattenbolletjes en gaasjes aangeven met een steriel pincet. Alleen de gaasjes zaten vast en die kreeg ze met wat schudden niet los, dus ze wilde haar hand gebruiken. Zegt die verpleegkundige dat ze haar handen niet mocht gebruiken omdat die niet steriel waren, maar ze had zelf ook geen steriele handschoenen aan en pakte de gaasje in haar handen en maakte er een propje van zodat ik er wat zooi over heen kon gieten?? Dus dit vonden wij een beetje vaag maargoed.We zeiden van te voren al dat we het wel a little bit scary vonden, wat die verpleegkundige natuurlijk erg grappig vond. Maar alles was goed gegaan, geen flauwvallende Shannen of Sanne.
Nadat dit was gedaan was het weer wachten op de dokter voor zijn visite rondje. Wij waren om 10 uur al klaar en rond een uur of 11 kwam de arts pas. Gelukkig hebben we ons in dat uur wel kunnen vermaken met de verpleegkundige. Ze heeft ons Chie geleerd, dat is een taal hier ergens ver vandaan. We vroegen namelijk of ze ons hiermee nu konden begrijpen, maar helaas dat konden ze niet. We hadden hier dus erg veel aan! Maar geen paniek, in Accra kunnen ze ons wel verstaan als wij dit taaltje brabbelen!
Er werd nog een patiënt binnen gebracht vandaag, ik denk dat hij rond een jaar of 50/60 denk ik. Hij had een wond onder z’n kin zitten wat helemaal opgezwollen was en waar het pus nog net niet uitkwam. En hij STONK echt verschrikkelijk, ik ging nog net niet over m’n nek. Gelijk was heel de kamer begeven en je kon hem zelfs op de gang ruiken. En nee nu overdrijf ik echt niet! Er moest bij hem een infuus gezet worden, maar de eerste keer prikte ze mis. Normaal gesproken in Nederland haal je dan de naald er weer uit, gooi je hem weg en pakt een nieuwe. Maar wat doen ze hier, ze laten die naald lekker zitten en gaan er een beetje alle kanten mee op zitten wrikken om te kijken of ze toch niet toevallig een bloedvaatje kunnen vinden.
Nadat het infuus er eindelijk inzat heb ik me weer bij de artsenvisite gevoegd, toen was het inmiddels kwart voor 1 en hebben we even pauze gehouden. Na de pauze moesten we de patiënten gaan temperaturen. Lekker allemaal onder de oksel met 1 thermometer :) De rest deed het namelijk niet. Dus wat doen je dan, tja de thermometer zelf maar een beetje afdoen met wat alcohol. Ze waren overigens ook erg sloom en soms moest het een aantal keer opnieuw omdat hij bij de 33 graden al stopte. Toch een beetje gek als iemand gewoon warm aanvoelt. Na dat dat kreng alle patiënten was af gegaan, waren we alweer een uur verder en was het tijd om naar huis te gaan!
Ik ben nu net terug van Bright spot, hier kun je ’s avonds wat eten en drinken. Aangezien ons eten op is hadden we voor vandaag niet echt veel keus. Gelukkig was het eten + drinken ook maar 3 euro per persoon dus geen ramp. Zo meteen de film van gisteren avond afkijken, daarna gtst en dan weer lekker naar bed. Morgen de laatste werkdag voor deze week.
xxxxxxxxxxxxxxxxxx