De eerste twee echte stage dagen.

03/10
Vandaag begon onze eerste werkweek voor stage. Het viel ons gelukkig heel erg mee. Na de introductie van vrijdag zagen we er best wel tegenop om te beginnen. Het was namelijk zo saai en we hadden meer op een stoel gezeten dan ook werkelijk iets gedaan. Allereerst gingen we weer naar Vivian om te bespreken wie er naar een andere afdeling ging. Desiree zei dat ze het niet erg vond en die staat nu op moeder en kind afdeling. Shannen en ik staan nog steeds op dezelfde afdeling. Er was vandaag een andere verpleegkundige die ons meenam op sleeptouw. Ze heeft ons eerst even de afdeling laten zien, die hadden wel al wel gezien maar toch. Konden we gelijk even naar de patiënten kijken. Ze vertelde tegen ons wat ze hadden en stelde ons ook aan hun voor. Dit deed die van vrijdag totaal niet. Nadat we deze ronde hadden gedaan vertelde ze ons dat de bedden al opgemaakt waren en dat we moesten wachten op de dokter. Nadat we alle boeken doorgeneusd hadden waar alles over de patiënten in staat zei ze dat een andere verpleegkundig nu wonden aan het verzorgen was en dat we wel mee konden kijken. Wij daar gelijk heengegaan natuurlijk. Helaas was ze met de eerste cliënt al klaar, maar achteraf gezien was de volgende patiënt al een shock op zich. We hadden hem vrijdag ook al gezien, maar wisten niet dat die wonden zo erg waren. Zijn benen lagen vanaf zijn knieën tot zijn voeten helemaal open. Dat was dan nog niet zo erg om te zien, maar op zijn voeten was de wond zo diep dat je zij pezen en botten gewoon kon zien. Na even gekeken te hebben voelde Shannen zich niet zo lekker en ging even naar buiten. Ik bleef daar nog wel even staan en heb daar nog poosje naar staan staren uit verbaasdheid. De dokter moest de wond nog zien, waardoor het even duurde voordat ze de wond echt gingen verzorgen. Ze mengde volgens mij iets van alcohol met water en goten dit over de wond heen. Het manneke verging van de pijn en de wond werd helemaal wit. Op dit punt ging het mij ook niet zo goed af. Shannen kwam naar binnen en ik zei gelijk dat ik even naar buiten ging haha! Na even op een bankje gezeten te hebben ben ik weer naar binnen gegaan en kon ik het weer aan om er naar te kijken.
We zijn verder met de dokter meegelopen voor de artsenvisite. Dit duurde weer erg lang. Hij ging iedere patiënt af om te kijken hoe het ermee ging en of er nog eventuele veranderingen plaats moesten vinden qua medicatie. Op een gegeven moment kwam de verpleegkundige even een kijkje nemen en zei: ‘If you are tired you can sit down if you want’ dus ik dacht echt ehmm oke jij bent dus moe en gaat lekker zitten! Ze had natuurlijk ook al zo hard gewerkt:) en wij ook. Maar aangezien wij hard werkende Hollanders zijn, zijn wij gewoon verder meegelopen met de visite. Morgen gaat ze ons uitleggen wat we allemaal precies opmoeten schrijven in de dossiers over wat de arts verandert.
Rond een uur of 12 kregen we pauze, we hadden ’s ochtends eten besteld zodat we geen brood mee hoefde te nemen. Dat gaat er namelijk erg hard doorheen hier in huis. We kregen rijst met kip en saus waarvan je mond in de fik ging staan. Dit hebben we daarna maar geblust met een flesje cola. Ze hadden anders alleen waterzakjes die naar plastic smaken dus tja dan maar cola!
Alleen het laatste uurtje hebben we stil gezeten op onze stoel, maar waren ondertussen bezig met het uitpluizen van een patiënt. Er lag afgelopen vrijdag een kindje waarvan wij dachten dat het dood was, wat niet zo bleek te zijn. Nu wilde we kijken wat het precies had maar konden er niks over vinden. De laatste tien minuten voor 2 uur gingen zooo langzaam voorbij, maargoed we mogen niet klagen want het was niet zo saai als de dag ervoor!

04/10
Vandaag onze tweede dag. Ik ging er met goede moed heen omdat het gister zo is meegevallen. Eenmaal aangekomen hebben we eerst alle boeken doorgespit om te kijken welke patiënten er weg waren, overleden waren en in de nacht bijgekomen. Er lag al een aantal dagen een jongetje van 14 op de afdeling met nierproblemen. Hierdoor hield hij erg veel vocht was. Het was echt erg sneu om te zien. Ze deden er namelijk helemaal niets aan. Het enige wat ze deden was plastabletten geven om het vocht af te voeren, maar dit alleen werkte natuurlijk nooit. Toen lazen we ook dat hij was overleden en wij vonden dat echt heel erg sneu. Als mensen hier komen te overlijden worden ze in een hoek geplaatst met een groot bord ervoor. Wij wilde natuurlijk eventjes gaan kijken. We dachten dat hij al weg zou zijn omdat hij daar al 12 uur lag. Maar nee hoor, hij lag nog steeds buiten in de hoek! We wilde graag mee naar het mortuarium om daar eens een kijkje te nemen. Dit is ons helaas niet gelukt. Toen we ons rondje ‘goedemorgen zeggen’ gedaan hadden, zaten we even in de zusterspost te wachten op de dokter. Die was er al vrij snel. Wij hadden hem beloofd om alles te vertellen wat we over malaria wisten. Gelukkig kregen we die opdracht gister zodat we nog even alles op konden zoeken. Op een gegeven moment vroeg hij hoe je malaria behandeld, dus wij allemaal bedenken maar konden geen enkel medicijn bedenken. Zegt de goede man ja gewoon anti-malaria tabletten :) Ja hallo dat konden we ook wel bedenken! En daarna moesten we medicatie tegen hoge bloeddruk opnoemen dus wij zeggen bloeddruk verlagende medicatie :D en toen was het ineens niet goed haha!
Verder zijn we met de artsenvisite meegelopen. Gelukkig vertelde hij best veel over de patiënten wat we zagen dus het erg leerzaam. Er lag een jongetje van 1 jaar die zijn hoofdje niet recht kon houden. De arts vertelde dat hij bloedvergiftiging heeft gehad, maar daar inmiddels van genezen is. Door de bloedvergiftiging kan hij zijn hoofdje niet meer recht houden dit was erg sneu om te zien. Hij liet daarna een kindje van een half jaar zien wat gewoon al kon zitten en zijn hoofdje recht kon houden. Bij andere patiënten hebben we samen naar een röntgenfoto gekeken van de heupen en bij een andere van de borstkas. Hij vroeg aan ons wat we daar allemaal opzagen, dus wij vertellen dat we de heupen zagen en de bekken en dat was verder ook prima. Toen hij de foto van de borstkast liet zien konden wij eigenlijk alleen maar de longen aanwijzen. Hij vroeg wat er dan tussen in zat. Er was een heeele grote vlek te zien op de foto dus wij wisten niet wat het was. Het was natuurlijk gewoon het hart, maar omdat het hier zo groot was snapte wij er niet zoveel van. Hij zei daarna ook dat dit niet normaal groot was dus vond hij het niet erg.
We wilden ook nog heel graag het mortuarium zien. Op de introductie dagen wilden we dat nog maar even achterwegen laten, maar na die wond van gisteren dachten we alles aan te kunnen. Dus wij gevraagd of we naar het mortuarium mochten, dit vond de verpleegkundige een beetje een rare vraag en moest lachen, maar uiteraard mochten we gewoon gaan! Eenmaal aangekomen bij het mortuarium waren ze nog bezig met de papieren voor dat jongetje van 14,we moesten dus even wachten voordat we een rondleiding kregen. Toen we eenmaal door de eerste deur lagen kwamen we in een kamer met een grote ijzeren tafel waar nummero 1 naakt en wel oplag. Hij vertelde dat ze hier aan de lichamen werkten. Ze spuiten de aderen vol met iets, maken de neus, mond en anus dicht en dan gaan ze de vriezer in. Toen ik binnenkwam zag ik m’n ooghoek in een andere kamer al een lichaam op de grond liggen, stiekem schrok ik hier wel van omdat ik niet had gedacht dat er hier lichamen open en bloot op de grond zouden liggen, maar goed het is nog steeds Ghana. Toen hij klaar was met vertellen gingen we naar die volgende kamer. Daar lagen 3 lijken op de grond en het jongentje van 14 lag op een soort van brancard. Dit was toch ook even wennen om te zien, ik heb wel eerder een overleden persoon gezien, maar niet op deze manier. Er lagen er drie op een rij waarvan er twee echt vel over been waren! Zoals Shannen het zegt, ze lijken net op de mummies uit de film the mummie returns! In nog een andere kamer lag ook een vrouw op de grond, deze zag er niet zo eng uit, dit was meer een pop. Als wij blanke dood zijn, verkleuren we gelijk, maar deze donkere mensen blijven gewoon zo donker als ze waren. Toen de mortuarium beheerde een van de koelcellen opentrok zagen we dat er daar twee lijken op elkaar liggen. Een met z’n hoofd naar onze kant en dan iemand met zijn voeten naar onze kant erboven op????? Echt waaaarom niet gewoon 1 iemand? Maargoed dat zal daar wel normaal zijn. Terug naar de kamer met de mummies op de grond trok hij nog een cel open, ook hier lagen ze met twee op elkaar. Hij vertelde dat er een persoon er al 6 jaar lag. 6 jaar? Dat kon ik me echt niet voorstellen. Ik vertelde dan ook dat dat in Nederland altijd maar een paar dagen duurt en daar keek hij juist weer erg van op. Eenmaal terug op de afdeling was het tijd om naar huis te gaan.
Thuis aangekomen hebben we onze jurkjes gewassen, even in het zwembad gelegen en chagrijnig geweest omdat mijn internet het niet meer deed! Gelukkig is dit nu weer in orde. Daarna op de fiets in het donker opzoek gegaan naar chips. Na weer een hele veldslag hebben we deze kunnen vinden. Eenmaal thuis gekomen hebben we macaroni gekookt en daarna de film Sonny boy gekeken. Toen lekker m’n bedje in gekropen op naar de volgende werkdag.