eerste werkdag.

29/9
Vandaag heb ik voor watchwoman gespeeld. Er stond vandaag niks op het programma op ons jurkje halen na. Onze broer vroeg in de ochtend aan ons wat we gingen doen vandaag. Hij ging namelijk weg om eventjes iets af te geven zei hij. Wij vertelde dat we gewoon thuis zouden blijven en niet echt plannen hadden. Wij gingen er dan ook vanuit dat hij niet tot een uur of 5 weg zou blijven, maar dat deed hij dus wel. We waren al helemaal overbezorgd en wilden hem bijna smse of hij nog levende was. Maar back to the point of the watchwoman, we moesten nog een paar boodschapjes doen en de jurkjes halen alleen moet er altijd iemand in het huis zijn. Als Percy er niet is dan moet 1 van ons dus thuis blijven. Het was inmiddels al in de middag en onze grote broer was nergens te vinden. Toen hebben we maar besloten dat twee van ons de jurkjes gingen halen en een thuis zou blijven. Ik vond het niet zo erg om thuis te blijven en ging maar weer eens verder met mezelf in te burgeren voor een uurtje terwijl ik op onze villa paste. Toen Shannen en Desiree eindelijk terug waren naar hun lange tocht ( ze waren omgereden haha) kwamen ze terug zonder jurkjes:) Stiekem en ergens verwachtte ik dit al wel omdat Ghana nog steeds Ghana is. Ze hadden gezegd dat ze om half 6 wel klaar zouden zijn. Gelukkig was Percy toen al terug en zijn we met z’n drieën even gegaan. En dit keer natuurlijk de korte route gedaan! Eenmaal aangekomen waren ze natuurlijk nog niet klaar:) dus we hebben daar nog 20 minuten zitten wachten. Er kwam een heel schattig meisje aanlopen die ons heel erg raar vond haha! Ze kwam naar me toe en pakte m’n knieën vast. Ze ging er allemaal in knijpen en aan voelen omdat ze natuurlijk helemaal niet snapte waarom ik blank ben. We hadden allemaal oldschool bubbelgum en Shannen kon het niet laten om een bel te blazen. Nou dit vond ze helemaal geweldig ze wilde het steeds van Shannen pakken maar begon op een gegeven moment te huilen omdat ze het niet kreeg. Verwend zeker ;)
Toen de jurkjes eenmaal klaar waren konden we ze gaan passen. Het aandoen was niet zo’n probleem, maar het uittrekken daarentegen dat was nogal lastig. We kregen namelijk alle drie ons jurkje niet uit zonder hulp haha. Daarna op ons fietsje snel naar huis gegaan zodat we voor het donker thuis zouden zijn. Dit is wel erg handig aangezien er hier geen lantaarnpalen zijn en je dus echt heeeelemaal niks ziet. Lekker nachtblind dus!
Morgen is ons eerste werkdagje. Stiekem hebben we er eigenlijk niet zo heel veel zin in omdat het leventje van de afgelopen week ons wel bevalt.
30/08
We waren vandaag zo goed bezig dat we te laat waren op onze eerste dag. En dat is natuurlijk iets wat echt niet kan! Maar wij hadden niet verwacht dat de trotro er zo lang over zou doen. Gelukkig waren we eigenlijk helemaal niet te laat omdat we blijkbaar pas om half 9 hoeven te beginnen. Van half 9 tot 2 uur is mijn werktijd. Zolang dat je er bijna moe van zou worden. Had ik trouwens al gezegd dat Ghaneze totaal niet hard werken? Dan bij deze :) Ze voeren echt bijna niks uit! . En in afspraken maken zijn ze ook niet zo heel goed. Wij moesten er om 8 uur zijn en wederom naar Grace vragen, maar natuurlijk was onze moeder er niet! Ze zou pas om 10 uur beginnen dus dat vonden we erg leuk. Konden we twee uur gaan zitten wachten want we hadden het nummer van haar niet. Dus dan maar Jeroen en Jessica lekker wakker bellen voor haar nummer! Ze vertelde ons dat we maar naar dokter Nahr moesten gaan. Erg aardige dokter waar we naast hoofdzuster Vivian terecht kunnen met allerlei dingen. In de gang kwamen we hem al tegen en hij zei dat hij er zo aankwam. Wederom was dit op z’n Ghanees want hij kwam niet terug haha! Gelukkig kwam Vivian eraan en die nam ons mee naar haar kantoor. Daar vertelde ze nog een paar dingen en toen gingen we naar de afdeling. We kwamen met z’n 3e op medical ward. Dit is een verpleegafdeling met een paar vrouwen kamers, 1 kinder kamer en een paar mannden kamers. Het zijn nogal kleine kamertjes waar ze met z’n 8e op liggen. Tussen de bedden in kon nog net een gammel nachtkastje staan. Er hangen geen gordijnen dus er is totaal geen privacy. En in Nederland moest ik gezeur aanhoren dat ze niet met z’n 4e op een kamer wilde waar je notabenen WEL privacy hebt. Sjonge jonge wat hebben wij het toch slecht in Nederland. Wel vraag ik me af of de mensen die daar liggen ooit nog beter worden. Er wordt namelijk helemaal niets met ze gedaan. Ze liggen er maar een beetje en de familie verzorgd ze. Naast het ziekenhuis is een gebouw waar familie kan slapen en koken. En dan bedoel ik niet koken voor zichzelf, nee koken voor de patiënt. Ziekenhuis eten? Dat kennen ze hier niet! Allereerst kregen we een rondleiding over de afdeling waarna we een aantal bedden moesten opdekken. Vanaf toen kon het echte werk beginnen! Ik denk dat we ongeveer zo’n 1 a anderhalf uur aan een stuk op een stoel hebben gezeten :) We konden niks doen, we moesten wachten op de dokter voor de artsenvisite. We hebben in was dossiers zitten kijken zodat we weten wat ze allemaal opschrijven. Stomverbaasd kwamen we een prijslijst tegen. Voor alles maar dan ook alles moeten de patiënten betalen. Zelfs voor de handschoenen die de verpleegkundige gebruiken!!!! Echt ongelooflijk. Toen de dokter er eenmaal was konden we beginnen aan de visite. Nou dat was ook weer lekker saai want we konden het helemaal niet volgen. Hij stelde ons nog een paar vragen maar ik vond het erg moeilijk om hem te verstaan aangezien ze alleen bij muziek het volume hard weten te zetten. Volgende week ging hij ons meer vragen stellen. Dus dat wordt even goed opletten en opzoeken komende week! Nou en dat was onze hele werkdag :) Phoe wat was dat zwaar zeg! Oja wat ik bijna vergeet te vertellen! De operatiekamer, dat is helemaal bizar. Dat doen ze namelijk gewoon lekker op de kamer waar de patiënt ligt! Ze zijn dan wel zo aardig om de andere patiënten naar een andere kamer te verhuizen en de kamer even schoon te maken:) Verder hebben we wederom op een stoel gezeten! We zijn er wel achter dat met z’n 3e op deze afdeling echt teveel is! Dus Desiree gaat nu alleen naar een andere afdeling en gaan we rouleren zodat we allemaal een keer alleen komen te staan.
Onze lieve Grace kwam ook nog even een kijkje nemen en nam ons mee. Ze had voor ons stof om nog een jurkje te laten maken die we aan kunnen doen als we naar het ziekenhuis gaan. Die trotro’s zijn namelijk erg vies en dus niet hygiënisch om daarna nog in te gaan werken. Nu was er een hele leuke lap stof en daar konden maar 2 jurkjes van gemaakt worden en natuurlijk vonden wij deze alle drie het mooist. Dus wij als een stelletje mongolen daar steen papier schaar staan doen zodat het eerlijk zou verlopen. Helaas heb ik verloren met m’n schaar en kreeg ik een andere stof! Maar daar durf ik ook best mee over straat dus no problemo!
Foto’s heb ik trouwens nog niet gemaakt, ik vond het een beetje onbeleefd om op m’n eerste dag gelijk iedereen en alles te bombarderen met m’n camera! Dus die komen een andere keer nog!
xxxxxxx